We’ll see…

Allereerst, voor diegenen die niet via Facebook met me verbonden zijn: regel dat! :)
Of je hebt geen Facebook...in dat geval: wake up! Het is 2013..!! De PTT bestaat niet meer en als je net zo wilt worden als je Opa vroeger waarvan je dacht “waar is het fout gegaan en is die arme man niet meer met zijn tijd mee gegaan...?” moet je inderdaad vooral zo doorgaan...! :)
Of je hebt het wél...in dat geval: waarom zijn we dan geen ‘friends’..??!! Als je dan inderdaad die bewuste keuze hebt gemaakt om dat NIET te doen, waarom lees je deze log dan nog??! (of val je onder de categorie ‘ik doe alleen vrienden met mensen die ik écht goed ken’...? In dat geval: ga maar naast je Opa zitten dan...want dan snap je het niet helemaal en kun je net zo goed niet meer met je tijd meegaan...;))

2013 was een goed jaar...

Niet alleen woon(de) ik per begin 2013 zeven jaar in Hong Kong (nu dus al weer ruim acht jaar...) en dus kreeg ik min of meer automatisch mijn “PR”...het felbegeerde ‘Permanent Residency’ in de SAR...ook heb ik een aantal nieuw bezochte landen van mijn ‘wishlist’ kunnen schrappen, meer dan verwacht, en ben ik (ondanks het daaraan inherente vele reizen) toch vaak genoeg thuis geweest om me thuis te voelen en daarbij zit ik ten opzichte van eind 2012/begin 2013 stukken beter in mijn vel ook. Het kriebelt allemaal nog wel/steeds, doch het heeft allemaal geen haast en het is zo ook wel prima...als het komt, komt het wel...eigenlijk een veel betere insteek ook... we’ll see :)

Ook ben ik erg trots op het in december binnengehaalde Private Pilote Licence (“PPL”) waar ik de afgelopen jaren in het ‘diepste geheim’ aan gewerkt hebt... Ja inderdaad, ik mag mezelf per dit jaar ‘Piloot’ noemen en ben gelicenseerd om in een 1-motorig proppeller vliegtuig het, vooralsnog, Thaise luchtruim ‘onveilig’ te maken!

Nu weten jullie gelijk dus waarom ik al die jaren zo vaak naar Thailand ging... Geen geheime projecten (alhoewel ;)), geen stiekeme relatie (nou ja...;)) en zeker geen ‘te’ vaak op vakantie of weekend get-aways…dat alles was dienstbaar aan mijn geboren interesse voor het vliegen…

De afgelopen jaren was tijdens het vele reizen dat ik deed een beetje de interesse naar vliegtuigen gestegen en ik bemerkte dat ik vaker en vaker vroeger naar het vliegveld ging, vaker gerelateerde magazines kocht en me hier meer in ging verdiepen....dus ik dacht “waarom niet gewoon eens zelf proberen...wie weet vind ik het leuk”. Dus zo gezegd, zo gedaan...even wat Googlen e.d. en ergens in 2010 had ik mijn eerste intro-flight in Chiang Mai, het noorden van Thailand, en ik was verkocht!
Paar maanden wachten om door de Thaise red tape en papieren rompslomp te komen, medische keuringen e.d. en begin 2011 kon ik dan los! Eerst bij een school in Chiang Mai, doch later moest ik wegens omstandigheden verhuizen (en helaas min of meer opnieuw beginnen – want Student Licences zijn school-gebonden) naar Sri Racha, in het Zuid-Oosten, niet ver van Pattaya.

Weekendje hier, weekje daar...een pittige ground-school doorlopen (dat was weer even ‘vanouds’ studeren, blokken en examen doen) en in augustus 2013 was het dan eindelijk zover en mocht ik de ‘check ride’ doen, waar ik glorieus voor slaagde! :)

Vooralsnog is het een hobby, geboren uit pure interesse, maar aangezien ik toch vlieguren moet (en wil) blijven maken, kan ik net zo goed gestaag doorgaan naar de volgende stappen; instrument rating, multiple-engine en met dit tempo kan ik dan tegen mijn zestigste vast wel een A380 besturen...:)
En ach, wie weet...is het een leuke voor achter de hand als ik écht nog eens een andere career change wil maken ;)


De vorige log eindigde, net zoals deze, rondom Chinees Nieuwjaar die ik doorbracht in Limbang, een klein stadje in Malaysia net over de grens met Brunei. Daar kom ik rond deze tijd wel eens vaker op uitnodiging van een goede vriend van me en met veel plezier...echt authentiek CNY en heerlijk chill, een paar dagen niets doen en lekker eten.

Hierna was het gelijk door naar Thailand om wat te vliegen (waar ik nostalgisch op het oude vliegveld landde dat nu door Air Asia gebruikt wordt – jawel, ik begin deze airline nu toch wat beter te waarderen ;)) en daarna na een dagje in m’n eigen bed doorgebracht te hebben weer verder door naar Nederland.

En toen was het al weer snel Maart en bracht Armin zijn wereld bekend A State Of Trance (“ASOT”) verjaardag eindelijk eens een keer naar Asia...Kuala Lumpur was de gelukkige en uiteraard ben ik daar bij geweest... Wat een succes! Het ASOT gebeuren werd gecombineerd met het Future Music Festival daags erna, doch dat was bij lange na niet hetzelfde feest. Uit alle hoeken en gaten van het contingent kwam het volk hierop af en het was afgeladen vol met een supersfeer ook. Een persoonlijke triomf ook na jaren van roepen dat er echt wel markt is in Asia voor EDM.

Het traditionele Miami heb ik dit jaar eens overgeslagen. Godzijdank... De laatste jaren ging ik eigenlijk alleen nog maar mee vanwege de groepsbinding, daar DLP het ook als ‘bondings uitje’ voor het personeel zag... ‘zag’, want deze factor vervaagde steeds meer en deed dit jaar eigenlijk niet meer mee.
De rest in Miami viel me al een paar jaar tegen; dagen achter elkaar lam worden, slecht (of niet) slapen, van hangover naar hangover sleuren, donkere ‘over the top’ clubs met achterlijke deurbeleiden, een week lang dezelfde herrie en bezopen lui om je heen...leuk hoor...
Mooi excuus om dus lekker af te haken...laat ‘Sales’ dat maar lekker allemaal doen :)

Ik ben de week erna overigens wel naar de US gegaan, maar ‘gewoon’ naar New York (waar ik wederom zo’n beetje iedere twee maanden geweest ben, meestal gecombineerd met een bezoek aan Nederland) en dat viel die week ‘toevallig’ samen met het ASOT spektakel in de iconische locatie Madison Square Garden...!
Dat was natuurlijk wel een unieke ervaring om daar bij te zijn…liever dat dan die onzin in Miami!


Het ‘gewoon’ naar New York gaan, gaat er de komende maanden ook even niet meer van komen... Oh nee, niet dat het stopt of minder wordt... Het bedrijf (e.g. de eigenaar) heeft besloten voor het komende jaar even de pijlen op Los Angeles te richten en daar tijdelijk even te gaan zitten omdat het daar toch wel allemaal gebeurt... en of Erik dan maar naar LA komt vliegen i.p.v. naar NY.
En dus zijn de eerste tickets al geboekt en zal ik in februari voor de eerste keer in mijn jonge leven voet in LaLa-land gaan zetten...!


Ook het jaarlijkse Mannenweekend, met een vast vriendenclubje jaarlijks een lang weekend filosoferen, diepgaand debatteren en nadenken over het leven (lees: 3 dagen alles wat god verboden heeft en best behoorlijk van god los gaan), mocht uiteraard weer niet ontbreken...locatie dit jaar was Gierle...In België...15 minuten de grens over bij Eindhoven... Waarom zo dichtbij inderdaad? Tjsa, de ‘mannen’ worden ook allemaal ouder en één der heren had net een kleine gekregen en gaf de voorkeur aan dichterbij huis...je snapt, hij woont in Gierle ;)
Dus kreeg deze heer het volle vertrouwen om iets te regelen...om vervolgens met het originele ‘leuke’ idee aan te komen van een kampeer TIPI...!!?? Jawel, zo’n tochtende indianentent waar amper 3 man in kunnen (laat staan, 4 a 5), met afgetrapte slaapbanken, een ‘keuken’ niet groter als een hakblok en openbare, gezamenlijk toiletblokken minimaal 20 minuten lopen verder...
Maar...gelukkig...was het geen hoogseizoen en toen deze jongen daar aankwam, de tipi en omgeving even snel geïnspecteerd had en constateerde dat er lijnrecht tegenover het ‘tipi veld’ mooie stacaravans te huur stonden met verwarming, ‘en-suite’ badkamer en fully equiped...was de credit card even snel getrokken en sliep deze jongen prinsheerlijk in de 6-persoons accommodatie in tweepersoons bed...alleen; de rest wilde solidair blijven en/of niet mee doen... “suit yourself” :-P
Ja hallo!, moet wel leuk blijven, niet?? :)


Ondanks mijn vele bezoeken aan Thailand was het dit jaar ook eindelijk de eerste keer dat ik daar Songkran, het Thaise nieuwjaar, mee maakte... Je weet wel, dat van dat water naar elkaar gooien ja :)
Ik had mezelf die hele week in Chiang Mai gepland om een week lang te blokken voor de written/ground test voor mijn pilote license waarvan het examen de week erop zou zijn (dat ik overigens met vlag en wimpel binnen tikte ;)) en dus heb ik, tussen de studie sessies door, dat feest ook eens mee gemaakt...in true local style; achterop een pick-up truck, bewapend met bakken vol water en schrap voor zeik, zeik, zeik, zeik en zeik nat worden...!

Nadat dat ook achter de rug was en ik sowieso mijn vlieg-theorie binnen had, en daarmee de weg vrij was voor het echte vlieg examen, ben ik weer eens een weekendje op pad gegaan voor de zaak; met Markus Schulz & Jochen Miller naar Kuala Lumpur en Singapore. Leuk, maar niets meer dan werk... Ik ben er al langer op ingegaan in mijn vorige log...en in die situatie is niets veranderd...

Dergelijke weekendjes waren er meerdere weer; Sander van Doorn kwam langs in Hong Kong en Manila en Sunnery James & Ryan Marciano ben ik ook gezellig op wezen zoeken in Singapore in het najaar.

Ook niet DLP-artiesten worden wel eens met een bezoekje vereerd...maar dan doe ik het wél voor de lol. Zo kwam Ferry Corsten in December naar Macau en aangezien wij er ook over denken om er eindelijk eens iets te gaan doen (dus eigenlijk toch wel weer een beetje werk inslag ;)) en ik team Ferry best goed ken (zijn aimabele manager was er ook bij – echt een leuke vent om een paar biertjes mee te doen...) heb ik dus even gezellig de ferry naar Ferry genomen :)
Dat was een lange avond en ik kan wel verklappen dat de ferry de volgende dag weer terug naar Hong Kong een nogal iets grotere uitdaging was... ;)


Ook dit jaar is er af en toe eens leuk ‘geknutseld’ met tickets...in Mei werd Milaan eens bezocht voor een paar dagen. Die bestemming werd me twee jaar geleden door de neus geboord door die as-wolk toen en het vliegtuig naar Frankfurt uit moest wijken...dus dit jaar was de herkansing.
Het ging goed deze keer...
Leuke stad en ik heb een paar dagen in heerlijk weer mogen genieten van gelato, pizza, vino en...gelato. De stad zelf valt verder onder de noemer ‘seen it, done it’.


De terugvlucht naar Hong Kong vanuit Milaan was een iets minder goed geplande (of juist wel...;))...die volgde aansluitend op een vlucht vanuit New York...dus dat was even een goed ‘hardcore’ vliegdagje :)


Juli werd traditioneel weer grotendeels in Europe door gebracht, zijnde de drukste periode voor het werk in combinatie met lekker weer & lange dagen en veeeel te benauwd in Hong Kong, dus lekker wegwezen! :)

Behalve dan de paar keer naar Ibiza voor werk (jaja, vervelend hoor...), waar ik naast hard werken ook wat boot tripjes gemaakt heb en lekker heb gedoken, en mijn eerste keer naar het DLP’s zusterbedrijf (ALDA Events) Electronic Family Festival in het Amsterdamse bos, was toch wel de highlight van de zomer mijn hiking trip naar Iceland!


Samen met een Singaporaanse vriendin van me (die in Hong Kong woont) waar ik ook regelmatig mee ga hiken, hadden we bedacht om dit eens te gaan doen (nou ja, eigenlijk haar idee...ik ben gewoon aangesloten...).
Wat een prachtig en gaaf land om te hiken!
Voorafgaand hebben we eerst nog even snel een dagje gedoken... duiken? In Ijsland? Jawel...het kan... Ijsland ligt toevallig bovenop de scheur tussen de aardplaten van Europe en Noord Amerika...en die scheur is natuurlijk gevuld met kraakhelder gletscher water... Ook kraakkoud... Dus ‘dry suit’ aan (mijn eerste keer ook daarin)...en wow...wat was dat gaaf...en koud...
Niets te zien; geen planten, geen vissen, niets...maar het kraakheldere water, drinkbaar ook, en de wetenschap tussen Europe en Noord America in te duiken, is fenomenaal! ....maar wel koud...

Tussen het hiken en de duik-dag hadden we nog een dagje open om voor te bereiden...of wat sight seeing te doen...of om nog wat te chillen in een typisch Icelandic pool of zo. Dat laatste leek ons wel wat...zeker na een poging sight seeing in de ochtend, nat en koud en eigenlijk maar wenig te zien in Reijkjavik... Helaas wilde mijn reisgenote niet naar een echt lokaal zwembad, maar liet zich lokken door de vele reclame uitingen van de “Bue Lagoon”...een soort van thermisch toeristen walhalla waar de bussen af en aan reden en de bezoekers als een soort van kudde schapen, na eerst even financieel leeg getrokken te zijn, door een nauw gezet programma geramd werden. Relaxen? Dat kon best... na afloop, terug in je hotel! Bedankt voor je poen, nu wegwezen!

Daarna het echte werk en het doel van de trip: een dag of zeven hiken...back to basic en slapen in simpele trekkershutten (geen douche gezien die dagen)..maar toch ook weer niet helemaal...het was wel een georganiseerde trip, in een groep, die van hut naar hut ging waarbij we alleen met een daypack liepen en zowel bagage als eten getransporteerd werden. En wat voor eten! Dus geen gedoe met op rantsoen oud brood, slappe thee en lauwe pakjes cup noodles... nee...full spread, met zoveel verse Ijslandse zalm dat het tegen het einde van de trip zowat onze strotten uitkwam!
Leuk dat back to basic hiken...maar het is wel vakantie en dus mot het wel een beetje leuk blijven, niet? :)

Ijsland is een fantastisch mooi land...je gaat door dalen, over bergen, door veel groen, vaak nat, dan weer droog, woestijn, dor, langs gletsjers, koud en dan weer warm...
Dag 1 begon in een lekker zonnetje in het dal en ging via een kouder regenbuitje naar vol ingepakt in een sneeuwstorm! Dit was eind Augustus...zomer in Ijsland!
De daarop volgende dagen was ook een interessante mix van regen, sneeuw, wind...dan weer even mooi weer...thermische hotsprings, natuurlijke zwavel kanonnen, groene dalen en prachtige vergezichten in alle kleuren van de regenboog.
Het hiken zelf was goed te doen en gelukkig was ook de groep leuk, afwisselend en was er een goede klik onder elkaar...dat maakt zo’n reis toch altijd wel wat leuker.
Toen ik voorafgaand de equipment lijst zag, was ik best sceptisch... Dikke winterjas, degelijke regenbroek, stevige handschoenen, thermische onderkleding, etc.... Nou, hebben we dat nou echt allemaal nodig...? Ik heb zelfs in Nederland nog van alles hagelnieuw moeten kopen! Maar ja hoor...echt ieder artikel is gebruikt... en goed ook! Zomer in Ijsland...:)


Aan het eind van de zomer, om even bij te komen natuurlijk, heb ik er nog even een lang weekend Penang Island in Malaysia tegenaan gegooid...even een dag of vier lekker helemaal niets doen in een luxe resort...daar knapt een mens wel even lekker van op...


En toen was het alweer Oktober...en stond het Amsterdam Dance Event (“ADE”) weer voor de deur. De jaarlijkse EDM industrie conference, met volop meetings en weer de nodige gerelateerde events in de avonduren natuurlijk...;)
Dit jaar heb ik me rustig gehouden in die avonduren en gewoon iedere dag op tijd naar het hotel zodat ik in de ochtenden lekker even (vrijwel alleen) op kantoor kon werken en de middag op de conference de nodige meetings kon doen...met mijn collegae die naarmate de week vorderde steeds brakker, gaarder en stemlozer werden :)
En dat beviel me eigenlijk erg goed...een recept voor de komende jaren eigenlijk. Ja ok, je wordt af en toe een watje genoemd...maar lekker boeien...ik ben wel lekker fris en fruitig en uiteindelijk is het ook niet mijn taak om iedere avond met onze relaties helemaal katjelam te worden...dat doet Sales maar lekker :-P
Alleen bij het afsluitende mega-feest op zaterdag in de RAI, georganiseerd door de bundeling van krachten van ons zusterbedrijf ALDA Events en ID&T, en tevens de DJ Mag Top 100 uitreiking, heb ik het even ietsje later en gezelliger gemaakt...het mag toch ook af en toe eens leuk worden, niet? ;)

Er lag echter ook een reden achter deze disciplinaire maatregel... De ruim drie weken na ADE had ik een vakantie gepland...(was al weer zo lang geleden ;)) en dus wilde ik er zeker van zijn dat al het werk bij was en ik met een gerust gevoel zo betrekkelijk lang weg kon gaan. Dit jaar was het de beurt aan een land dat al lang op mijn verlanglijstje stond en op het enige contingent ligt waar ik, ondanks mijn vele reizen, nog nooit een voet had gezet... Brazilië...!


Drie weken lang rondtrekken, min of meer net zoals ik vroeger deed en net als toen van alles ter plaatse regelen en doen…alleen iets minder lang :)
Helaas had ik niet de luxe van er gewoon op de bonnefooi heen te gaan, de wind wel wat volgen en gaandeweg m’n plan te trekken, zoals ik vroeger deed. Drie weken is daar net iets te kort voor, het land is daar gewoon net iets te groot voor. Dus was de aanpak deze keer van tevoren grofweg een plan te trekken, een route te plannen en de contouren daarvan gewoon vast te leggen en de details wel ter plaatse...een beetje eigen reisagent spelen dus :)
En dus werd het…aankomen in Rio en daar paar dagen hangen…met de bus naar Foz du Igazu, de beroemde watervallen…vliegen naar Ciuaba, vertrekpunt voor de Pantanal…vliegen naar Manaus, het Amazone gebied in…slow bootje pakken…en van daaruit naar Sao Paulo voor een paar laatste dagen om van daaruit weer naar huis te gaan.

Sao Paulo was niets aan…gewoon een mega grote stad met opmerkelijk weinig bezienswaardigheden. Alleen maar gebouwen, wegen en beton. Het feit dat het aldoor regende hielp natuurlijk ook niet echt aan mijn indruk, maar zelfs daar doorheen kijkend, was ik niet onder de indruk.

Rio daarentegen is een erg leuke stad. Er is veel te zien en bovenal veel te doen. Het deed me zelfs ietwat aan Hong Kong denken…een grote stad met op een steenworp afstand zowel stranden (toegegeven, in Rio zijn ze wel wat mooier dan in Hong Kong ;)) als natuur om te hiken en lekker outdoor bezig te zijn.
En dus paste ik me lekker aan aan de ‘Cariocas’ en heb de stranden bezocht (de beroemde Copacabana & Ipanema), de berg op gegaan naar het wereldwonder Christo de redemptor (okok, dat doen de Cariocas niet – dat was een toeristendingetje ;) en heb de Sugarloaf mountain beklommen, i.p.v. als een slappe tourist de kabelbaan in te stappen. Op mijn laatste dag in Rio heb ik een tour geboekt naar de Favela’s, de beruchte sloppenwijken van Rio… die inmiddels ook meer een toeristische trekpleister aan het worden zijn dan een te vermijden gebied waar je bang moet zijn geraakt te worden door één van de vele rondvliegende kogels…integendeel! Net zoals de rest van Rio, is het allemaal behoorlijk opgeschoond en veilig…een bijkomende voordeel, denk ik, van de opkomende WK voetbal en Olympische Spelen daar :)
De gids van de Favela tour bleek ook nog eens een (Kaapverdische) Nederlander…dus na afloop hebben we de groep weg geschopt, wat gegeten, naar het strand gegaan en nog wat drankjes achteraf erin gegoten met wat vrienden van hem…en zo liep die tour uiteindelijk nog uit naar een leuke, volle dag met interessante nieuwe ontmoetingen…en zo hoort het, juist dat maakt het (alleen) reizen zo leuk!

Foz du Igazu is zo’n station dat je eigenlijk niet mag missen in Brazil…wat een prachtige, machtige watervallen…Dagje is genoeg; beetje kijken, beetje nat worden, beetje foto’s maken en weer wegwezen.

Zelfde voor Pantanal eigenlijk…ik heb er drie nachten doorgebracht in een soort Eco-lodge van waaruit we diverse trips de wildernis in maakten om al het natuurschoon te bewonderen… Het meest luxueuze deel van mijn reis en wel lekker ook even bijkomen daar het programma heel relaxed was. En ja…het was best mooi en interessant, maar ik had er iets meer van verwacht. Gewoon iets meer dieren, machtigere natuur en meer indrukken. Wellicht had het er ook mee te maken dat ik in het droge seizoen daar was…maar het accent lag sowieso ook meer op dieren spotten op detailniveau…en ik ben persoonlijk toch meer iemand van ‘the big picture’…zoals die watervallen zeg maar :)

Wat wel apart was, is dat ze in de stad waar je heen moet vliegen om in de Pantanal te komen (Ciuaba) bezig waren een gigantisch stadium neer te zetten (naast o.a. ook het vernieuwen van vele wegen etc.) vanwege de opkomende WK. De chauffeur die ik had wist me echter te vertellen dat de stad niet eens een voetbalteam heeft…! Dat ding, waar 4 wedstrijden gespeeld gaan worden, zal na afloop langzaam wegrotten naar alle waarschijnlijkheid… Hoezo geldverspilling? :)

Doorvliegen maar naar het noorden…de machtige Amazone! Manaus is de grote stad daar dat ook midden in het regenwoud ligt…en ja, ook hier weer een kolos van een stadium in aanbouw. Wat hier wel weer apart was, is dat ik in één der grotere en ‘luxere’ hotels sliep voor een nachtje voordat ik verder de jungle in zou gaan en dat was een redelijk aftrapte dump eigenlijk… Ik ben dus toch wel wat benieuwd hoe ze dat gaan doen daar als dit jaar de hordes WK fans, medewerkers en officials en noem maar op die kant op komen… Anyways, niet mijn pakkie-an nu…

Vanaf Manaus heb ik een lokaal, en zeer overprized, vliegtuigje genomen naar een gehucht dat Tefe heet. Van daaruit zou ik dan weer terug gaan naar Manaus met een van de beroemde slow-boats dwars door de Amazone in twee dagen terug.

Het toeval wilde dat de eigenaresse van het hostel waar ik daar verbleef een Nederlandse was, getrouwd met een Braziliaan...en die hebben me ook een dag op sleeptouw genomen het oerwoud in. Dat was een erg leuke ervaring en bovenal ook behoorlijk ‘local’.
Daags erop dus de boot op… de echte locale manier is om een hangmat mee te nemen, die aan boord ergens op te hangen, tussen een kleine honderd anderen, in een daarvoor bestemde grote ruimte en klaar. Ik vind het leuk om reizen zo lokaal mogelijk mee te maken en nieuwe ervaringen op te doen, maar dit ging me toch net iets te ver…gelukkig hebben die boten ook een aantal ‘luxueuze’ hutten aan boord…met en-suite ‘badkamer’! …;)

Dat was wel een ervaring…de Amazone aan je voorbij zien trekken…verder niets…eigenlijk precies zoals ik het wil…de big picture :)
Beetje rusten, beetje kijken, beetje eten (inclusief…maar vraag niet wat ;)), beetje drinken en weer een beetje kijken en chillen…en zo gaat de tijd wel weer voorbij. Geen dier gezien, geen detail gezien, maar om zo dagenlang over die gigantische rivieren te varen, al dat groen voorbij te zien trekken, die stilte (zeker ’s avonds en ’s nachts) en beseffen dat je slechts nog maar een klein deel van dat gigantische regenwoud covered, is een zeer apart gevoel en, desondanks mijn weelderige hut, een fantastische ervaring.
Na een krappe twee dagen en twee nachten was de aankomst terug in Manaus vroeg in de ochtend waar ik nog een dag kon ronddwalen alvorens weer terug te vliegen naar Sao Paulo voor de laatste paar stedelijke dagen van mijn reis.

En zo was het weer voorbij…een langgekoesterde bestemming en mijn eerste voet ooit op het Zuid-Amerikaanse contingent. Een mooi land, dat zeker, maar geen land om snel weer eens terug te gaan. Seen it, done it…voorlopig…al heb ik er zeker goede ervaringen aan en zou ik best nog eens een paar dagen Rio kunnen doen…of de watervallen zien…of een paar dagen op een bootje door de Amazone glijden… :)
Duidelijk nog een ontwikkelingsland dat nog ver te gaan heeft. Buiten de grote, zuidelijke, steden is het nog best een bende, ronduit chaotisch soms en de Brazilianen zelf zijn ook liever wat lui dan moe. Ook viel me het op dat het Engels bar slecht is…ik had niet verwacht dat het echt goed zou zijn, maar dit viel gewoon tegen! Zelfs personeel achter incheck balies op (internationale) vliegvelden konden amper ‘ja’ of ‘nee’ in Engels…en dat moet dan het WK en de Olympische Spelen hosten?! Nou goed…daarvoor werd in ieder geval wel al flink gepoetst en gebouwd…ook letterlijk ieder vliegveld waar ik ben geweest, was ook in verbouwing/renovatie… Ze komen d’r wel :)


Een ervaring rijker en na een weekje thuis, een paar dagen vliegen in Thailand en een weekendje Sunnery James & Ryan Marciano in Singapore, stond ik weer op Schiphol voor de laatste Amsterdam trip van het jaar alweer… En deze trip vloog ik met Lufthansa in de hagelnieuwe Boeing 747-8, de stretched version van de alom bekende 747…ook leuk dat type bij te kunnen schrijven op het repertoire :)
Deze reis werd alleen maar noemenswaardig vanwege de harde winden die in West-Europa voorkwamen…nét rond het weekend dat ik weer terug zou gaan… 80% van de vluchten gecanceld of zwaar vertraagd…heb ik weer. Ik vloog via Parijs met Thai Airways’ A380 terug naar Asia, dus in plaats van de KLM vlucht vanuit Amsterdam naar Parijs te nemen, heb ik snel op de dag zelf een Thalys treinkaartje geboekt en lekker op de trein gesprongen. Zo werd het kwaad toch nog een (kleine) deugd…


En of het allemaal nog niet genoeg was na Ijsland en Brazilië, kon ik net na kerst (letterlijk; ik vloog de avond van 2e kerstdag) nóg een nieuwe bestemming aan de lijst voegen en wederom eentje die ook al geruime tijd op de wensenlijst stond: India!

Een combi, werk en privé; allereerst naar het magische en legendarische Goa. Daar waren, zoals ieder jaar tussen kerst en de jaarwisseling, twee van de grootste electronic dance music festivals die Asia kent; het vrij nieuwe Supersonic Festival en het legendarische Sunburn…en op beide events hadden we artiesten staan.
Dag 1: Sunburn, waar we Goldfish (wiens set ik geheel miste wegens flight delays – ook redelijk gebruikelijk in India) & Andrew Rayel hadden staan die dag.
Dag 2: Supersonic, waar we Jerome Isma-Ae hadden staan…en later in de wek Julian Jordan (maar die ging ik missen…)
Dag 3: Dagje vrij om iets van Goa te kunnen zien.
Nou…zo legendarisch was het allemaal niet…Goa heeft m.i. een grotere naam en faam dan wat het werkelijk nog is…als je me geblinddoekt er neer had gezet met de vraag waar ik was, had ik het niet geweten. Behalve dat er natuurlijk een zwik Indiërs zijn, was er weinig authentieks of zelfs maar Indiaas aan en had het net zo goed Malaysia, Thailand of Indonesia kunnen zijn.
Enneh… die bergen drugs, ‘free your mind’ mentaliteit en spiritualiteit waren ook ver te zoeken…of ik heb niet ver genoeg gekeken natuurlijk, kan ook :)

Na het warme Goa door naar Delhi…waar het nét die week de koudste periode in 17 jaar was…heb ik weer…en het was inderdaad koud! Nou goed, dat mocht de pret niet drukken, dus gewoon wat rond gekeken en NYE gedaan daar…dat wel aardig is maar ook verder niet al te veel voorstelt.
Delhi zelf is wel een aardige stad, maar daar is het wat mij betreft ook wel mee gezegd.

Vanuit Delhi met de trein (2 uur) naar Agra…daar staat de Taj Mahal en die mag natuurlijk niet gemist worden! Inderdaad een fantastisch en adembenemend gebouw…! Niet voor te stellen dat dit enorme ding met die gigantische tuinen eromheen feitelijk niets meer is dan een tombe…er liggen welgeteld 2 personen…
Daar ik ruim de tijd had, had ik me laten strikken door een gids net buiten het treinstation na aankomst die me ook wat rond reed in de omgeving zodat ik ook wat meer kon zien dan alleen maar de Taj. Mr Bom, heette de bejaarde man. Op het einde van de laatste dag, net voordat hij me op het station zou afzetten voor de trein terug naar Delhi, was de laatste stop de achterkant van de Taj Mahal tijdens de zonsondergang. Of ik dat maar even lekker ging bekijken terwijl hij even een bakkie thee ging doen met een vriend…bij terugkomst, zo’n anderhalf uur later, bleek dat het zeker geen thee was dat hij gedronken had; de man was straalbezopen! …binnen een kwartier reed hij bij een andere wagen achterop, en volledig negerend doorrijden, en nog geen 5 minuten daar weer na werd een fietser geschept! Nou Mr Bom…bedankt voor de services, zet mij maar snel weer op het station af! :)

In Delhi nog een erg leuke fietstoer door de stad…een bedrijfje gerund door, jawel, Nederlanders…en vervolgens door naar Nederland.
En daar kwam de smet op de verder vlekkeloze trip en goede ervaringen met Jet Airways…mijn koffer kwam niet aan…is verder tot op heden ook nooit meer aangekomen…en de afwikkeling met Jet Airways loopt nog steeds, want hun verantwoordelijkheid op een nette manier nemen, doen ze daar dus niet!

We schrijven inmiddels begin januari en deze trip staat traditioneel weer in het kader van de jaarcijfers. Dus na Amsterdam door naar New York (ook met Jet) voor een paar dagen daarvoor…weer terug naar Amsterdam (met Jet)…en weer terug naar India! (met Jet).

Mumbai, deze keer…een interessante stad, waar ik te kort ben geweest. De India editie van de Armin Only worldtour was hier deze week…en daar ik die show nog niet gezien had, heb ik dat spektakel (want dat was het zeker! …en ik ben al wat gewend) hier dus meegepikt. Hierdoor eigenlijk maar 1 dag echt van de stad kunnen zien, dus hier kom ik nog wel een keer terug.

Armin had na zijn Armin Only ook nog een regulier optreden in Bangalore, dus daar ben ik ook nog maar even bij aan gesloten (verder eigenlijk niets van die stad gezien…al las ik dat er sowieso toch niet zo veel te beleven is) en daarna (met Jet) weer terug naar Hong Kong.

Net als Brazilië is ook India nog ver achter (dat zal geen verrassing zijn)…maar ondanks de nog enorme, enorme!, chaos en puinhoop, heb ik de indruk dat ze dat beter doen. Niet de achterlijke bureaucratie, die is echt enorm – ook in het zaken doen, maar het Engels is prima (buiten de sloppenwijken dan…) en men wil er ook voor gaan…er is veel meer drive.
Ik heb niets gezien dat ik al niet eens gezien had, maar het was wel in alle facetten de overtreffende trap.
En die chaos…tjsa…ik vind het wel wat hebben (vandaar ook mijn liefde voor Asia)…en wat wil je in een land met ruim 1.3 Miljard inwoners…
Geen land om te wonen (alhoewel ;)), maar ik zal hier zeker nog wel eens terug komen…


En zo is het weer Chinees Nieuwjaar…en is het jaar weer rond…en alhoewel ik wat laat ben met het posten van deze log (we zijn immers weer ruim 2 maanden verder) wil ik het hier toch bij laten… de rest komt een komende log dan wel weer :)
Het was ook zo’n vol jaar…een mooi jaar ook. Ik ben erg blij met al die nieuwe bestemmingen, daar het afgelopen jaren best aan me knaagde dat ik weliswaar veel reis, maar niets meer zie. Alleen maar business trip en de gebruikelijke bestemmingen. Mijn doel om daar eens verandering in te brengen is prima gelukt en dat stemt me goed…hopelijk kan ik deze trend nog even voort blijven zetten!

Ook zit ik stukken beter in m’n vel…al moet gezegd worden dat ik een ‘change of scenery’ niet erg zou vinden (en er stiekem ook al wat naar aan het kijken ben)…zowel qua woonomgeving, als ook qua werkomgeving…
Tsja…wellicht moet ik het gewoon eens hogerop gaan zoeken…letterlijk :)

Voor nu aan al mijn lezers (zijn die er eigenlijk nog wel?...) de allerbeste wensen (want dat mag toch altijd??) en ik hoop dat jullie me ook weten te vinden op Facebook en wellicht zelfs wel weer eens een keer echt!

Beste groeten, Erik