Vliegen

Hallo lezers,

Het is even geleden en er is weer een hoop gebeurd…reden temeer dus weer voor een flinke lap tekst... maarreh, ook weer maanden de tijd om rustig door te lezen...

Mijn laatste log ging tot in de zomer... July en Augustus zijn maanden die ik hier liever vermijd; het is hier dan zo warm en voornamelijk benauwd, dat is gewoon niet leuk meer…en ‘niet leuk’; dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn... Dus zolang ik de mogelijkheid en luxe heb om dan weg te zijn naar aangenamer oorden, maak ik daar dan ook graag en dankbaar gebruik van. Zelfs Nederland valt dan onder de definitie van ‘aangenamer oord’…

July staat al beschreven in m’n vorige log. Leuke trip; heen via Bangkok voor paar nachtjes (tempels kijken), dan paar weken Nederland, redelijk relaxed, Dance Valley meepikken, mijn vader’s 70-jarig verjaardag feest en weer terug via paar nachtjes Chiang Mai in Noord Thailand (een bekende van me bezoeken en ook wat tempels kijken)…allemaal prima dus.

Dan weer even een klein week je Hong Kong (tsja, keeping up appearances) en toen werd het tijd voor vakantie. Ook was het tijd voor een nieuwe bestemming en deze keer eentje die al lang op mijn verlanglijstje stond: Rusland. In het kader van nieuwe landen en culturen ontdekken, leek het me wel een leuk idee om daar eens een goed kijkje te gaan nemen. Ook bij uitstek een bestemming voor de zomer; ik mag dan wel de benauwdheid hier graag ontlopen, koude is nou ook weer niet echt mijn ding (ook ‘niet leuk’) en om het rode plein en Kremlin nu te bezichtigen bij -/-20 hoeft nou dus ook weer niet… al zou ik het bij nader inzien ook wel eens graag in de sneeuw en ijs zien… Nou ja, dat komt nog wel een keer.

Om dan ook de volle experience te hebben van begin tot eind dacht ik dan ook maar te gaan vliegen met de Russische nationale vliegtuigmaatschappij “Aeroflot”. Nou, dat viel eigenlijk reuze mee. Ik was voorbereid op lompe, zwaargebouwde, anabole, onbeleefde stewardessen, slecht Russisch (vliegtuig)eten en barre stoelen in een (te) oude, met rood communistisch plakband (‘red tape’..leuke woordspeling) bij elkaar gehouden, kist. Nee hoor; prima stoelen, degelijk eten (wel Russisch overigens), nette service en een moderne Boeing 757. Wellicht dat het meespeelde dat Cathay Pacific een codeshare partner was...

Daar ik op zich maar ongeveer anderhalve week had, kon ik het toch ook niet al te ver en ingewikkeld zoeken. Moskou was dus het doel met in het achterhoofd de mogelijkheid nog even door te gaan naar St. Petersburg afhankelijk van hoeveel tijd Moskou me zou gaan kosten. Om het aangename ook wat met het nuttige te combineren, had ik ook gezorgd voor een aantal zakelijke afspraken in Moskou zodat ik er wellicht nog wat business uit kon halen, een paar dagen als werk kon opvoeren (scheelt weer in het vrije dagen saldo) en op die manier ook een interessante blik in het échte dagelijkse leven van Moskou kon werpen. Dat vind ik namelijk nog het meest interessant; het écht leren kennen van een onbekende omgeving, de cultuur en het dagelijks leven. Toeristische attracties zijn wat mij betreft echt bijzaken, ik kan bijvoorbeeld ook veel meer genieten van lekker rondlopen en wel zien waar ik heenga of uitkom en deel uit te maken van het echte dagelijkse leven. Nou, in al die zaken ben ik relatief prima geslaagd in Moskou. Ik heb veel gelopen, veel gezien, veel mensen gesproken en een erg goede indruk kunnen krijgen van de stad en het leven daar.

Omdat er uiteindelijk toch ook weer niet zóveel te beleven valt, was er best tijd over om naar St. Petersburg te gaan. Dus treinticket heen, binnenlandse vlucht terug en hotel boeken en wegwezen.
Ik zag ernaar uit; lekker een hele dag in de trein het Russische langschap aan me voorbij zien trekken vanuit de comfort van mijn eerste klas trein cabine (ik reis graag in stijl). De trein zou om 9.30 in de ochtend vertrekken, dus ik had lekker mijn wekker gezet om 7 om zo op m’n gemak nog een lekker ontbijtje te doen en rustig naar het station te gaan, lekker voorbereid op een leuke rit. Maar...die ochtend werd ik weer eens goed herinnerd aan het verschil tussen ‘am’ en ‘pm’.... Ik was zo lekker ‘handig’ geweest om mijn telefoon op 7PM te zetten i.p.v. 7AM... om vervolgens héérlijk lang uit te slapen en toen ik, langzaam wakker wordend, dacht eens te gaan kijken naar de tijd omdat ik het alarm afgaan wel erg lang vond duren (ik zag al behoorlijk wat zonlicht tussen de, lekker verduisterende, gordijnen door komen), constateerde ik tot mijn grote schrik dat het al bijna 8.45 was...!!!
Wie niet waagt, wie niet wint...ik moest het op z’n minst proberen... Gelukkig is mijn koffer inpakken wegens mijn vele reizen inmiddels relatief routine, maar toch was ik verrast dat het me bleek te lukken in een tijdsbestek van 3 minuten... toegegeven; wel niet netjes gevouwen en uiteindelijk bleek ik dan toch een jeans en twee korte broeken te hebben achtergelaten... dat was kostenpost nr 1.
Kostenpost nr 2 kwam dan (uiteraard) bij de taxi... Moskou kent geen meters en de goede man had snel door dat ik erg haast had (gehint door mijn zonder meer instappen zonder te onderhandelen...geen tijd voor)...dus ik ben voor Moskou begrippen netjes afgezet...letterlijk en figuurlijk...want ondanks (of wellicht dankzij) de verhoogde ritprijs deed hij prima zijn best en ben met een rotgang de stad door geracet (een rit waar doorgaans tegen een half uur voor staat) en stond warempel om 9.20 op het treinstation... Ik had zelfs nog wat tijd om een ontbijtje te kopen om in de trein op te peuzelen...

Een leuke en boeiende treinrit later stond ik dan dus gelukkig in St Petersburg, een weldaad na bijna een week Moskou. In tegenstelling tot het algemene beeld in de hoofdstad van grauw en grijs, is St Pete een plaatje. De architectuur is fenomenaal en bijna geen enkel gebouw is niet een voorbeeld van hoogstaande pracht en praal. Ook de sfeer was erg relaxed, een fijne stad om lekker rond te struinen. Jammer dat ik er maar twee dagen had, als ik dit had geweten, had ik zeker de verdeling anders gedaan. Dit is ook zeker een stad waar ik graag in de winter eens terug kom om de grachten, kanalen, de rivier en de gebouwen in sneeuw en ijs gedompeld te aanschouwen.

Vanwege de ‘tegenvallend’ goede vlucht met Aeroflot, wilde ik toch nog eens een échte, locale Russchische ervaring proberen met een verhoogde kans op neerstorten...ik heb dus mijn best gedaan dat voor elkaar te boeken met als gevolg dat de vlucht terug naar Moskou (alwaar vandaan ik verder/terug zou gaan naar Hong Kong) inderdaad met een locale maatschappij (Rosita Air of zoiets) in een oude Tupolev was. En inderdaad; oude meuk, oude kist, oud interieur...wél erg goed eten...

Moskou vliegveld is dan ook nog een klein avontuur, dat is ook net alsof je terug gaat in de tijd. Het is één vliegveld, maar de binnenlandse vluchten komen op een andere terminal aan. Nou is dat nog niet zo raar, dat zie je wel vaker...maar hier kun je dan niet ‘vliegveld intern’ naar de international terminal. Je gaat dus echt het vliegveld af, haalt je koffer op en gaat met een aparte bus, helemaal buiten- en rondom het vliegveld naar de andere kant...die bus gaat eens per half uur, staat slecht aangegeven ergens in een hoek en is nog door Lenin zelf gebruikt, lijkt het...


Terug in Hong Kong was het dan weer tijd om wat te werken...maar niet in Hong Kong natuurlijk... het was tijd voor een kleine business trip naar Kuala Lumpur om daar de contacten eens wat aan te halen...

Mijn Moskou vlucht kwam rond tien uur ’s ochtends aan. Even naar huis, douchen, koffer en kleren omruilen, want een paar uur later moest ik m’n vlucht al pakken... Huppa, no time to lose, gelijk doorknallen dan maar...

Twee dagen afspraken en dan ook gelijk maar het weekend meepakken nu ik er toch was. KL is namelijk wel een leuke stad om wat rond te hangen.


Terug uit Kuala Lumpur, een hele dag maar liefst,...tijd voor vakantie... maar nu ‘echt’. Geen half/half met wat afspraken of zo, gewoon even lekker helemaal niets doen, tijd voor een lamstraal strandvakantie.

Bali deze keer. Daar was ik nog nooit geweest en daar het zo’n hot spot is (iedereen heeft het erover en gaat of wil ernaar toe), wilde ik toch ook wel eens zien, temeer omdat ik er zo relatief dichtbij woon. Een vriend van me die in Singapore woont, had datzelfde idee en daar Bali ook geen bestemming is om alleen naar toe te gaan, besloten we dus om samen de boel eens uit te checken voor een aantal dagen. Ik dus eerst naar Singapore vliegen, daar een dag en nacht hangen en door naar Bali. Een paar dagen gewoon brallen, zuipen, hangen en niets doen.

Het leukste van die vakantie vond ik echter nog het dagje duiken dat ik heb gedaan, voor de rest was ik weinig onder de indruk van het gebeuren. Onze ‘fout’ was dan wellicht ook wel dat we niet een leuk en rustiek plekje hadden uitgezocht, maar midden in de action zaten in het alcoholisch epicentrum van het eiland... bezaaid met vol getatoueerde en bezopen Australiërs (het bouwvakkers type, zeg maar) en alleen maar kroegen, clubs, hoeren- en vreettenten... weinig Balinees dus.
Ach ja, we kwamen dan ook voor hangen, zuipen en niets doen en in dat opzicht zijn we in ieder geval geslaagd...

Terug via Singapore, daar nog een nachtje ‘detoxen’ en weer naar huis...


Genoeg ‘tijd voor vakantie’ geweest, de zomer was inmiddels ook weer over, Europa werd weer wakker, dus het werd weer zaak om wat te gaan doen...van de drie weken weg, twee in Nederland en België...
Deze keer ging mijn collega ook mee, althans voor een week. Ik heb een eerste week zelf afgewerkt om de tweede week samen te doen, voornamelijk in België. Een heerlijke week, redelijk rustig schema met lekker nazomers weer, dus hebben we het nuttige met het aangename gecombineerd op Belgische terrassen en aan de kust in Knokke & Oostende.

Maar...voor die andere en derde week mocht een ander, inmiddels bijna jaarlijks terugkerend ritueel natuurlijk ook niet ontbreken: Ibiza!
Dus na mijn aankomst vanuit Kuala Lumpur op Amsterdam, gelijk door naar London eerst. Ach, nu ik daar dan toch was, even weer een weekendje blijven plakken...
Dan vanuit London naar Ibiza voor een dag of vier. Werk uiteraard... al viel het deze keer wel wat tegen eigenlijk. Dit jaar was er geen Company Villa gehuurd, dus was het ‘gewoon’ in een hotel verblijven. Ook was Dave er zelf niet (kwam alleen een dagje langs op de vaste dinsdag draaidag van Armin) en verder zat ik zelf ook niet helemaal tiptop in m’n vel. Ach, het kan eens verkeren natuurlijk, maar al met al was het toch wel weer lekker om een paar dagen in mediterrane zee, zon en strand te zitten met wat biertjes en overheerlijke Iberico Ham...

Mijn ticket was deze keer dus via Kuala Lumpur. Het was wel een ruim zes uur overstap, tijd die ik deels heb vol gemaakt met gebruik maken van de airport gym..dat was wel apart, sporten met zicht op de vliegtuigen.
Op de terugweg wel weer even gebruik gemaakt van de mogelijkheid wat afspraken te doen in de stad en er een dag of wat te blijven.

In Nederland kwam het dan ook zeer toevallig mooi uit met de bruiloft van een vriend me... Goh...dat treft. Ik moet eigenlijk zeggen: België...hij is dan wel Nederlander, maar woont net over de grens in België en ging ook trouwen met een Belgische. Het grote bijkomende voordeel was wel dat dus ook de bruiloft van Rob & Anelore ‘op z’n Belgisch was’... dus geen doorgaans typisch Nederlandse ‘bier met bitterballen’ feestje in een zaaltje achterin een locale kroeg...nee, nee...alles mega aangekleed (zelfs de hele familie had dezelfde outfits), traditioneel Engels programma, torenhoge bruidstaart, idem toren van glazen champagne, uitgebreid 87-of zo-gangen diner en dansfeest erna... daar kan men in Nederland nog eens wat van leren...


Na een week of twee in Hong Kong werd het wéér tijd om naar Nederland te gaan, deze keer voor DLP. Het was namelijk ook weer tijd voor het jaarlijkse Amsterdam Dance Event (“ADE”), een conferentie voor de dance industry dat uiteraard weer gepaard ging met de nodige feesten en partijen door de hele stad.

Wederom een ticket via Kuala Lumpur.
Ik had echter een ochtendvlucht vanuit Hong Kong en de vlucht vanuit KL naar Amsterdam was pas om middernacht. Dus maar even een dagje de stad in geweest (wat neerkomt op een paar uren, het heen en weer reizen in beschouwing nemend) en een bekende van me ontmoet. Is toch iets beter dan uren op een vliegveld (dat ik ook al aardig begin te kennen) rond te hangen.

Terug, het wordt bijna routine, wederom wat dagen ingepland om afspraken te doen.
Ten tijde van de terugreis was het daarnaast ook nog eens een lang weekend in Hong Kong. Daar ik deze keer geen zin had om het (lange) weekend erbij te nemen in KL, dat had ik immers wel weer genoeg gezien dit jaar, heb ik er maar een aparte retourvlucht KL naar Bangkok bijgeboekt en ben daar even een paar dagen tempels gaan bekijken...en zowaar ook een dagje een paar zakelijke afspraken te doen...

En zowaar...hoe toevallig...weer een vriend die ging trouwen...! Het wordt nog een trend. Dit was dan wel een 100% Nederlands paar, maar ook deze trouwerij was niet standaard & karig Nederlands...nee, Laurens en Maggie vonden een dagje feest niet genoeg en hebben er een geheel trouw-weekend van gemaakt! Voor de ‘first line’ gasten inclusief hotelovernachting waarbij het niets aan de gasten ontbrak...iets dat ook gold voor het afsluitende feest (waarbij bruid & bruidegom zelfs nog een speciaal, eigen geproduceerd lied ten gehore bracht dat daarna ook op CD aan de gasten werd meegegeven).


November...laten we eens een keer wat geks doen... een maandje (bijna dan) eens een keer níet vliegen... Niet zozeer dat er geen reden om weg te gaan te verzinnen is, maar tegen November werd ik het, gek genoeg, ook wel een klein beetje beu...het afgelopen jaar, in deze opzet met de twee bedrijven, heb ik me namelijk zo suf gevlogen dat ik echt het gevoel kreeg nergens meer thuis te zijn, behalve in vliegtuigen en hotels, en het werd me even een klein beetje te gek. Begrijp me niet verkeerd, ik vind reizen erg leuk en boeiend en hoop het nog lang te mogen blijven doen, maar even rust op de plaats is ook wel eens lekker. Mijn sociaal leven in Hong Kong ging er ook al onder leiden, want veel tijd om vrienden en bekenden te zien op die zeldzame momenten als ik er toch weer eens een keer was, was er niet. Niet alleen omdat het hen zelf dan niet uitkwam omdat ze dan eens zelf weg waren (iedereen die hier woont, reist relatief vaak), maar ook wilde ik wel eens gewoon wat rust als ik weer eens thuis was.

Het is zelfs ook al een paar keer voorgekomen dat ik voor het ene werk naar Europa ging, een weekje of zelfs minder thuis was en hup, weer voor het ander naar Europa toogde... gekkenhuis...al tierden mijn airmiles er zeer goed bij... enneh, jetlags..? Daar is gewoon geen tijd voor...


Ook kwam Armin van Buuren weer eens acte de presence geven in Hong Kong en China, dus daar heb ik dan ook even deels bij aangehaakt. Met name zijn optreden in Shenzhen, net over de grens met Hong Kong, was erg goed. Een vriend van me uit Hong Kong was ook meegegaan en dat was dan ook weer een leuk, ouderwets en gezellige avond.


Maar zodra het dan weer december was, was het dan ook wel weer tijd om weg te wezen. Verrassing: naar Nederland...
Niet zo lang, er diende iets afgewerkt te worden en dus werd het een kwestie van een paar dagen slechts. Drie werkdagen in Amsterdam en lekker de zondag met de familie in Eindhoven (em, Veldhoven) Sinterklaas vieren.
Bijkomend voordeel, nét dat weekend was het evenement ‘Best of Both Worlds’ in de Heineken Music Hall, een back-to-back concert tussen/met Armin van Buuren en Markus Schulz, twee top DJ’s, beide top 10 materiaal, uit de DLP stal... gelijk maar even een vette avond van maken dan!
Wat is het toch allemaal weer toevallig...,niet..?


Dat concert van ‘onze’ Armin was feitelijk een soort van intermezzo in zijn Asia tour (waarvoor hij dus ook al eerder in China was) die hij hierna nog verder af ging maken. Op het programma stonden onder meer Singapore en...ah...Bangkok...
Singapore was het befaamde ‘Zouk Out’ festival waar ik in 2007 ook al (idem, met Armin) geweest was en wel erg gaaf is om mee te maken en om naar Bangkok te kunnen, vind ik doorgaans iedere reden al heel erg snel plausibel.
Dus, zo gezegd zo gedaan; eerst Bangkok en uiteraard gelijk een paar dagen blijven plakken (tempels...).
Vervolgens door naar Singapore voor het Zouk Out festival. Voor de lezers die mijn log over december 2007 niet meer kunnen herinneren (al kan ik me dan niet voorstellen...); dit is het grootste en bekendste (ook gelijk één van de weinige, vandaar wellicht) dance outdoor festivals van Azië. Tienduizenden feestgangers op het strand bij diverse (dance) podia die de hele nacht doorfeesten. Denk aan het Nederlandse Mysteryland of Dancevalley, maar dan ’s nachts, op het strand en zónder de kou en regen...


Tsja, en dan na een paar maanden hard werken, is het dan toch wel weer tijd voor wat vakantie... weer eens iets nieuws deze keer en leuk te combineren met de Bangkok/Singapore trip: Cambodia.
Een bekende van me uit Nederland is daar bezig een hotel te bouwen. Nou, da’s natuurlijk wel een interessant om eens te gaan bekijken.
De bouw speelt zich af in de badplaats (die heeft Cambodia overigens niet zo veel daar het een beperkte kustlijn heeft) Sihanoukville.
Nadeel: drie uur rijden vanuit de hoofdstad Phnom Phen over een halfgare weg waar alles en iedereen (auto’s, bussen, vrachtwagens, brommers, fietsen, voetgangers, geiten, koeien en kippen) gebruik van maakt.
Voordeel: relatief ongerept. Géén, met torenhoge hotels, volgebouwde kustlijn, bezaaid met vadsige toeristen in zelf gegraven kuilen, schreeuwende (krijsende) en verwende kinderen en vrouwen met verrimpelde hangtieten die denken de wereld een plezier te doen door topless te zonnen...
Kleinschalig, relaxed, goedkoop (paar USD voor een goede maaltijd en 1USD – soms zelfs 0.75 – voor een biertje, zelfs twee voor dat geld tijdens happy hour: paradijs voor alcoholisten of voor die dat willen worden...) en nog erg mooi.
(toekomstig) Nadeel: er ligt een vliegveld dat klaar is, maar nog geopend moet worden (door ‘politieke omstandigheden’ nog niet gebeurd). Als dat gebeurt en de vatzakken, kinderen en hangtieten worden ‘en masse’ binnen ‘ge-jet’ en ten gevolge schieten de ressorts uit de grond en de prijzen idem dito omhoog, zal ook dit paradijsje wel snel veranderen in een soort van nieuw Phuket...of Bali...bah
(vooralsnog) Voordeel: dit duurt nog wel even, dus geniet ervan nu het nog kan. O ja, en investeer erin, nu het nog enigszins kan... (zoals het bouwen van een hotel, bijvoorbeeld...)

Het idee was om eerst even te gaan chillen in badplaats Sihanouville en de boel eens te bekijken om vervolgens dan een lang weekend de hoofdstad Phnom Phem te gaan bekijken en er eens lekker op stap te gaan.

In Sihanoukville dagen niet gezwommen, dacht ik dat de laatste dag nog maar even te gaan doen. Ik kan er toch niet weg gaan zonder op z’n minst even in die heerlijke zee te hebben gelegen...
Na even lekker wat gedobberd en wat gezwommen te hebben, waad ik weer terug naar het strand. Oh, een boot die in het water voor anker ligt op mijn pad. Even over de scheerlijn heenstappen...bats...met m’n voet op een scherpe rots... pijn...bloed...puinhoop...
Na een ruim kwartier te hebben gelegen en de boel met zout zeewater hebben laten spoelen, op m’n teenslippers, op de brommer, terug naar het hotel. Daar werd de boel ‘vakkundig’ verbonden en toen ik dát zag en de watten er als plukken aan zag hangen met na een minuut al loskomend plakband, leek het mij beter toch even een dokter te gaan zien... op de brommer met die voet dus (want ander vervoer is er amper) naar een achteraf kliniekje die er op het eerste gezicht uitzag als een...tsja...als een Cambodiaans ‘kliniekje’ in een achteraf stadje drie uur rijden van de hoofdstad waar amper toeristen komen...
De, welbereisde bleek later, doktor sprak echter prima Engels en keek goed naar de wond... twee seconden... en besliste zonder aarzeling tot hechten...
Dus zes (drie in de grote en drie in de teen ernaast) hechtingen later en 36USD lichter (inclusief kosten voor de zak medicijnen...zie ze dat in Europa maar eens doen voor dat geld) zat ik weer op de brommer terug...

Terug in Phnom Phem, waar inmiddels ook alle (stap)plannen in...em, het water waren gevallen (of gestapt), toch nog even een second opinion laten doen. Er bleek een Canadese arts een kliniekje te hebben in het pand van het (vijfsterren) hotel waar ik zat. De beste man keek er een minuutje naar, roemde de kwaliteit van de hechtingen, adviseerde om de poot omhoog te houden en gaf me wat paracetamol mee. Tegelijk met de factuur van 50USD... het prijspijl stijgt dus al snel buiten de drie uur van de hoofdstad gelegen steden...
Nah, lopen kon ik niet echt, dus in Phnom Phen het maar rustig aan gedaan. Een dagje zelfs nog gewoon gewerkt vanuit de hotelkamer en een halve dag op z’n Japans (foto klikken en wegwezen) een sightseeing tourtje gedaan met een gecharterde tuk-tuk...heb ik toch nog alles gezien daar...


Terug in Hong Kong stond vadertje kerst alweer voor de deur...samen met Erik Meijer, een vriend van me uit Holland, en z’n vriendin. Die hadden bedacht om een dag of vier langs te komen en dat vond ik erg leuk. Ze hadden wat pech met het weer (wat fris en mistig) en met mijn gezelschap (want ik kon dus bijna niks met die poot), maar we hebben toch leuk wat dingen samen gedaan (meer het culinaire gedeelte) en ze hebben, volgens mij, wel een leuke indruk van mijn woonomgeving gekregen.

Op de avond dat zij ook weer terug naar Nederland gingen, stapte ik ook weer op het vliegtuig, deze keer naar down under... ja, het was weer tijd voor Australië. Het nuttige werd met het aangename gecombineerd; ik besloot aan te sluiten met een onzer DJ’s, Nederlands aanstormend talent Menno de Jong (ook een Eindhovenaar trouwens), die als onderdeel van de Summadayze Festivals daar wat rond ging touren. En daar ik er dan dus toch was, gelijk de zwerm familie maar bezoeken die daar zit.
Aankomst in Sydney op de dag voor oudejaarsdag. De eerste gig was in de nieuwjaarsnacht, dus na eerst van het vuurwerk nabij de Sydney Harbour Bridge te hebben genoten, huppa, de club in waar Menno de boel af moest sluiten en dus om 7am, nieuwjaarsdag, pas klaar was.
Gelukkig Nieuwjaar...hup...vanuit de club naar het hotel...ontbijtje, snel, douche, snel, inpakken, uitchecken en snel naar het vliegveld voor de vlucht naar Melbourne.
Vanuit Melbourne vliegveld, hup, naar het Festival. Gelijk bij aankomst (rond middaguur) moest Menno al draaien. Hup, draaien, inpakken en snel weer terug naar het vliegveld voor de volgende vlucht naar Adelaide.
Vanuit dat vliegveld naar het hotel (dat kon dan nog wel even), inchecken, uurtje chill en hup, naar het Festival voor de gig. Ondanks de vermoeidheid daar toch nog blijven hangen (want het was gezellig) en toen het Festival rond elf ’s avonds de laatste klanken eruit perste terug naar het hotel.
Nog even nadenken of we dan tóch nog even naar de afterparty zouden gaan want de sfeer zat er eigenlijk wel lekker in (nou ook gewoon doorgaan ook), maar na een biertje in de hotelbar bleek de vermoeidheid toch zijn tol te eisen...slapen...de eerste nachtrust in het nieuwe jaar.

Menno ging vervolgens even zijn eigen weg (Perth & Auckland en een paar dagen vrijaf) en ik ging die tussenweek gebruiken om de familie te zien. Eerste stop was Cairns in het (tropische) noorden. Daar woont een nicht van me met haar familie en het is altijd gezellige boel daar. Ik vind Cairns één van de mooiste en leukste gebieden van Australië en het gooit hoge ogen voor het geval ik eens down under zou willen vestigen (niet eerder dan pensioen bijvoorbeeld, echt spannend is het er namelijk ook weer niet). En nu ik er dan toch was, uiteraard ook de mogelijkheid weer benut om een dagje te gaan duiken op het Great Barier Reef.
Tweede stop was Gold Coast, nabij Brisbane. Daar woont de rest van de clan. Tante & Oom en de overige, op één na, neven & nichten en de inmiddels verder ontwikkelde familie.
Daar even een paar dagen iedereen weer eens gezien en wat kwam het mooi uit dat dat weekend het Summadayze Festival de Gold Coast aandeed... dus het familiebezoek werd mooi afgesloten met een leuke festivaldag en bijbehorende afterparty (waar Menno ook moest draaien) en zo stond ik zondagavond na een vermoeiende maar leuke rondgang door Australië weer op het vliegveld van Brisbane om terug naar huis te gaan.


Voor vier dagen...
Toen mocht ik ook even van het lekkere Nederlandse winterweer gaan genieten.
Maar niet meteen, eerst een weekendje London. Ik vloog via Heathrow, dus waarom dan niet even de mogelijkheid aangrijpen om een weekendje London te doen? Het was winter, dus binnenprogramma’s voerde de overtoom en de keus viel op de musical Billy Elliot (erg entertaining) en de film Up In The Air, die toen net in London uit was.
Akelige film...in de zin van zoveel herkenning... Op veel momenten leek het wel alsof ik naar mezelf keek (alleen ben ik natuurlijk veel aantrekkelijker dan George Clooney)! De beroemde tien miljoen airmiles die in die film het doel vormde, zal ik nimmer halen, doch akelig frappant was het wel weer dat ik na de vlucht van Hong Kong naar London de grens had bereikt van de laatste en hoogste status van het Cathay Pacific/OneWorld frequent flyer programma en me inmiddels tot de ‘red carpet’ Diamond members mag rekenen... M.a.w. in het afgelopen jaar heb ik bij OneWorld ruim 120,000 miles bijgeklokt en ben daarnaast ook nog eens Gold Status houder bij Star Alliance (de hoogste status ook daar) waarvoor dan ook nog minimaal 50,000 mijltjes gehaald zijn afgelopen jaar...
Nah, is dat wonen in vliegtuigen, airport lounges en hotels en me nergens thuis voelen toch nog ergens goed voor... Up In The Air...


Twee weken in Nederland vond ik deze keer vrij weinig aan. Niet alleen was ik relatief ontevreden over de zakelijke kant, ook vind ik die kou maar helemaal niks...en het was verrekte koud...:-(
Het ene weekend dat ik had, heb ik in Eindhoven nog wel even de 3D film Avatar maar gezien (daar kon ik na alle verhalen ook niet meer onderuit) en ben even lekker (kort maar krachtig) op stap geweest in de DansSalon waarvan ik begreep dat die weer heropend was en dat wel even wilde zien (de tent op zich viel me overigens wel wat tegen).
Gewoon alles lekker in me uppie...dat kan d’r na al die eenzame vlieguren ook nog wel bij...

Deze keer ook eens rechtstreeks op Eindhoven Airport gevlogen. Dat kan op zich vanaf ieder vliegveld in London (er zijn er vier)...behalve vanaf Heathrow... De keus viel op London City Airport, een klein vliegveldje bijna midden in de stad.
Op de heenweg ging dat prima omdat ik toch een weekendje bleef maar op de terugweg was het minder efficiënt. De verbinding tussen dit vliegveldje en Heathrow is niet echt rechtstreeks geregeld (zoals wel het geval is met de andere vliegvelden) dus na de (erg vroege) vlucht vanuit Eindhoven stond Erik met zijn gehele meuk in de Januari kou zonder jas, met het openbaar vervoer in de ochtendspits van London te pieren... Nee, dan is de trein naar Amsterdam en dan van het hele gedoe af zijn toch wel handig...


Chinees Nieuwjaar betekent een paar dagen vrij hier en dus is het kiezen; hier blijven en een paar dagen lekker rust hebben of weg gaan.... tsja...
Maar dit jaar was er een erg gave optie; een vriend van me nodigde me uit bij hem thuis...in Borneo... Hij is daar zelf geboren en opgegroeid, maar woont al jaren in Glasgow. Voor Chinees nieuwjaar ging hij terug naar zijn hometown en vroeg me of ik zin had om langs te komen en Borneo eens te zien en traditioneel Chinees Nieuwjaar mee te maken. Nou, dat leek me natuurlijk wel wat. Ik weet immers inmiddels wel wat het allemaal inhoudt, maar het écht meemaken, is natuurlijk een andere kant.

Dan ook maar gelijk de hele experience nemen en vliegen met de nationale luchtvaartmaatschappij van Brunei (Royal Brunei Airlines), het in Borneo gelegen mega-rijke sultanaat. Aparte ervaring ook; Brunei is streng Islamitisch dus, naast het tonen van de richting van Mekka op het vliegplan en het gebed aan Allah voor de vlucht vertrekt om de vlucht te ‘blessen’, werd er ook geen druppel alcohol geschonken bij deze club. Goed om te weten, deze maatschappij dan zeker ook niet gebruiken voor lange afstanden...

Na aankomst gelijk de grens over naar het Maleisisch deel van Borneo alwaar de betreffende hometown was. Dit is geen doorgaans bij toeristen bekend staande omgeving, dus er was verder ook weinig te beleven (zeg maar het Eindhoven van Borneo) en mensen keken ook soms op als er ineens een blanke voorbij kwam...dat was iets nieuws...

Chinees nieuwjaar was dan verder inderdaad erg traditioneel. Deze familie had een soort van open huis, dus alle dagen zat het dan ook vol met volk, er werd volop gegeten en gedronken en de Lion Dances kwamen af en aan. Uiteraard aan vuurwerk ook geen gebrek, op nieuwjaarnacht leek het wel oorlog, en dit allemaal in heerlijke tropische temperaturen, iets dat ook zeer welkom was na de achterlijke kou in Nederland de afgelopen weken en eigenlijk ook in Hong Kong...(rond de 12 graden...brrrr...)

Omdat ik er een week bleef, was er ook tijd om de omgeving te verkennen. Zo stond ook een dagtrip de jungle in met een bezoek aan een traditioneel longhouse op het programma. Wel met een toeristische flair, maar desniettemin interessant, temeer omdat ik natuurlijk met locals op pad was die gewoon meer van e.e.a. af wisten ook.
Die longhouse geloofde ik wel (alsof ik niet eerder al inheemse hutjes e.d. had gezien; vormen en opbouw verschillen natuurlijk, maar ach, het komt allemaal op hetzelfde neer...), maar de jungle is simpelweg indrukwekkend. Zo dichtbegroeid en groen, ik kon me de duistere ontdekkingsreizen in de diepe, ongerepte jungles van Borneo al helemaal voorstellen... Zover gingen wij natuurlijk niet met onze bootjes (waar we zelfs in de longhouses prima mobiel bereik hadden), maar het gaf zeker wel een mooie indruk af van de natuur daar.

Een half dagje Brunei werd ook geregeld, maar dan naar de andere kant van het land dat een M-vorm heeft (de linkerpoot is het grootste met ook de hoofdstad e.d., de rechterpoot is klein en inheemser. Ik verbleef in Malaysia feitelijk tussen de poten van de ‘Brunei M’ in). Leuke grensovergang ook, paspoort controle was min of meer optioneel, als we wilden hadden we zo door kunnen vlammen...

Een week is dan ook wel meer dan genoeg voor een stadje waar verder vrijwel niets te beleven is, maar deze bestemming is er wel eentje om voor een toekomstig CNY nog eens te bezoeken, dat was namelijk best wel eens wat anders.


Nou, het jaar zit er inmiddels ook al weer (ruim, jaja, ik ben wat laat) op en waar ik doorgaans en traditioneel in voorgaande logs nog eens een opsomming van mijn (vlieg)reizen maakte, laat ik dat nu maar achterwege...Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ik ben zowel Gold bij de ene als Diamond member bij de andere, dus dat er veel gevlogen is (zoals al een aantal keren aangehaald ook in deze log), is wel duidelijk.


Inmiddels werd het ook tijd voor een verandering. Niet zozeer dat ik er zo hoognodig op zat te wachten, maar ik zat bij mijn werk bij Vistra dermate slecht in mijn vel dat het medio eind 2009 tot een moment kwam waarbij ik me gewoon ongelukkig voelde. Daar pas ik voor...
Na een aantal gesprekken (die begonnen al eerder in 2009 met de apotheose in Januari) kwam de conclusie naar boven dat er maar beter gewoon een einde aan kan komen. Opzeggen die hap.

Dus per CNY ben ik formeel werkeloos vanuit het Vistra perspectief. DLP loopt nog wel door, maar die ene dag per week betaalt de rekeningen niet geheel, dus moet er wat anders komen.
Wat, daar ben ik nog niet helemaal uit, maar er lopen wel langzaamaan al een paar zaken. Ik heb geen super haast, wil niet te overhaast te werk gaan en heb die luxe op zowel financieel als work permit gebied.
Ideeën zijn welkom uiteraard en dat ik de volgende log dus weer iets nieuws heb te melden, staat min of meer nu al vast...

Ik neem het er ook een beetje van; geniet wat van mijn vrijheid en het nu aangename weer hier, heb er inmiddels ook al een lang weekend Bangkok tegenaan gegooid (was ook wel goed om daar wat mensen te spreken...) en ben rustig aan wat aan mijn nieuwe toekomst aan het werken... een nu nog relatief onbekende...maar maakt dat het leven juist niet zo mooi...?

Voor nu de beste groeten en do keep in touch!
(Facebook bijvoorbeeld, waar ook volop fotomateriaal bij deze log te bezien is...)

Erik