En weer een jaar voorbij…

Het jaar 2011 is weer voorbij en inmiddels zijn we zelfs ook al weer in het nieuwe Chinese jaar van de Dragon aanbeland. Dus weer een goed moment om weer eens terug te blikken op de afgelopen maanden.

Laat ik om te beginnen jullie lezers eerst eens uit te nodigen voor Facebook. Niet alleen ben ik daar prima te volgen (met een ietwat hogere frequentie dan deze log), ook heb ik daar vele foto’s en vind ik het ook leuk om andersom te weten wat er speelt... zoek even op mijn naam (en stad) en dan kom je er wel...veel ‘Erik Leenders’-en wonen er immers niet in Hong Kong...


De vorige log eindigde net na Nieuwjaar (jee, al weer meer dan een jaar terug besef ik nu…) waar ik even lekker voor in Melbourne was (het Armin Only New Years Eve concert) en via Thailand (waar ik -uiteraard- even ben blijven plakken) weer terug naar Hong Kong was gevlogen.

Niet snel daarna volgde (uiteraard) weer een tripje naar Nederland... niet de meest memorabele want het was godsgruwelijk koud! Niet dat Hong Kong in januari zo enorm warm is, maar zeker na Melbourne & Thailand...tja...dat hakt er dan wel even goed in... Het waren dan ook twee saaie weken waarin ik vanwege de kou buiten ’s avonds niet veel meer gedaan heb dan af en toe eens naar de gym en de rest lekker in m’n hotelkamertje chillen...veel te koud & donker om erop uit te gaan...op deze manier hoeven de trips naar Nederland niet zo nodig... Ik ben zelfs een keer van m’n fiets gegleden op weg naar kantoor...vanaf toen heb ik de dagen erna maar de tram genomen... :)

Om weer op te warmen ben ik in februari zo rond Chinees Nieuwjaar maar even weer lekker in Thailand gaan zitten...maar snel daarop zat ik helaas weer in de kou, want ook in februari was het nog niet bepaald lekker warm in Nederland...(al was het al ietsje beter)

Januari kenmerkte ook mijn verhuizing...na drie jaar lekker gewoond te hebben, zat een verlenging van de huur er deze keer helaas niet meer in; de huisbaas wilde het appartementje voor eigen gebruik weer terug hebben (één of ander vaag verhaal dat hij en/of zijn vriendin het gingen gebruiken als ze in het land waren...gelul natuurlijk...hij zal d’r in Hong Kong wel een scharrel op nahouden en die muts moet natuurlijk érgens gedumpt worden...pech voor Erik, die rot maar een eind op...).
Tsja, dan ga je dus die irritante zoektochtmolen maar weer in met alle bullshit van dien; ondanks toch helder gedefinieerde wensen aan de makelaar krijg je dan eerst een hoop (ongetwijfeld lang) leegstaande meuk te zien die zo ongeveer het tegengestelde zijn van wat je eigenlijk vroeg, plekken met (te) hoge huurprijzen en daarbij ook nog eens een hele keur aan gezwam (“ja, het is iets boven budget, maar ja, de markt is nu eenmaal gestegen”, “ja, maar de huur die u betaalde kan écht niet meer”, “nee, meer is er momenteel écht niet”, “o, u wilt alleen maar huren..oei, da’s lastig” en de klapper “wees snel want we hebben nog wat andere geïnteresseerden” – ‘túúúrlijk). Maar ok, na meerdere opties en wegen bewandeld te hebben en vaak genoeg afwijzen, komen er dan toch wat leukere opties voorbij en het eindresultaat is dat ik nu in hetzelfde gebouw zit (wat de werkelijke verhuizing enorm vergemakkelijkte) maar dan wat verdiepingen lager (van 35 naar 18) in een iets grotere flat (dus minder zicht, maar wel meer ruimte) en dat voor slechts HK$200 (ongeveer EUR20) per maand meer...niet slecht dus en nu maar hopen dat de huidige huisbaas me er over een jaar niet weer uitknikkert om wat voor reden dan ook...fingers crossed, maar voor sowieso het komende jaar zit ik weer prima.


Nou, na de koude wintertrips naar Nederland in januari en februari volgt dan ook maart weer. Nog niet echt lekker warm, maar deze keer was Nederland niet echt de eindbestemming maar gingen we met het hele bedrijf weer ons jaarlijkse ‘werkweekje’ in Miami meemaken...
Voor de vorm dus eerst nog een hele dag op kantoor in Amsterdam, het weekend even lekker in London en vervolgens de volle week in Miami waar net zoals vorige edities de accenten weer lagen op veel zon, dikke bedrijfsvilla met zwembad, lekker eten, veel party’s en nog veel meer alcohol etc.. En dit allemaal onder het mom van lekker ‘bonden’ met de industrie waardoor toekomstige business weer gewaarborgd is...tsja...ik kan me ergere manieren voorstellen om dat te realiseren...
Na deze wederom taaie week konden we met z’n allen weer helemaal gesloopt terug naar Amsterdam om bij te komen...


Dat weekje werken (lees: bijkomen in Amsterdam), kon ik ook kort houden, want alsof er nog niet al genoeg alcohol m’n systemen in was gegoten, was het komende (lange) weekend weer tijd voor het jaarlijkse ‘mannenweekend’ (zoals ieder jaar overigens ook weer handig gecombineerd met mijn Miami trip...) waarbij ik met vijf maten de wijde wereld in trek om...nou ja...niet zo heel veel te doen en dat onder het genot van lekker eten en de nodige drankjes...
Duitsland was dit jaar de bestemming (omgeving Trier) en ondanks dat de locatie iets minder pittoresk was als de voorgaande jaren (ik dacht in eerste instantie op een vooroorlogs en verlaten Hongaars legerkamp te zijn beland, maar dat bleek het ‘vakantiepark’ te zijn) was het weer een lang weekend vol met plezier en (on)gein...zoals het ook hoort op dergelijke weekeinden.
Het was jammer dat één van ons er wegens toch wel erg vervelende privé omstandigheden niet bij kon zijn...het mocht de pret uiteindelijk niet drukken, maar hopelijk is hij volgend jaar weer gewoon van de partij.


In april was het weer eens tijd voor een weekeindje Shanghai. Een goede vriend van me was daar een aantal maanden vanuit Hong Kong gestationeerd door zijn werkgever (en had daar dus een Company appartement) en dus konden we de mogelijkheid niet laten schieten om eens een weekeindje de bloemetjes buiten te zetten.
Het was voor mij inmiddels ook al weer ruim twee jaar geleden dat ik er geweest was en dat was te merken. De wereldtentoonstelling heeft de stad blijkbaar veel goed gedaan en ik was positief verrast met de veel schonere wegen, veel meer groen, veel minder (haast niet meer zelfs) getoeter en gestress in het verkeer en het veel grotere aanbod van leuke eet- en drinkgelegenheden. Waar ik Shanghai de afgelopen jaren niet echt zo zag zitten, kwam het nu op me over als een aangename en relaxte stad waar het al met al best goed toeven is...geen straf om in de toekomst weer eens wat tijd door te brengen.
Die bloemetjes buiten zetten, is ook prima gelukt overigens...waardoor de dagen een rustig tempo hadden van wat easy-sightseeing, massage en chillen...


De eerste lange(re) trip was weer een leuke combinatie.
Een goede vriend van me in Hong Kong (overigens, dezelfde die ik in Shanghai bezocht had) ging de grote ‘handboei des levens’ omdoen en als locatie voor deze ‘point of no return’ (oftewel: trouwerij) was gekozen voor Bali op 01 mei.
Dit werd uiteraard gecombineerd met een paar dagen chillen vooraf en mijn keuze viel op het Intercontinental resort waar ik ook nog eens een kamer upgrade kreeg te verwerken...nu had ik zomaar een kamer met een aparte slaapverdieping...
Dagje duiken, dagje de stad in, dagje niksen met een goed boek en dan uiteraard nog een leuk feestje gezien dat dit de reden van mijn bezoek was...

Daags na de bruiloft gelijk door naar Nederland om een week of twee in Amsterdam te werken.

Daar mijn ticket via Parijs was, leek het me wel leuk om daar op de terugweg nog een weekendje te blijven hangen...op z’n Parijs...chic dus. Om de ervaring dan nog leuker te maken, heb ik het vliegtuig maar eens gelaten voor wat het was en lekker de TGV genomen (1st class uiteraard...afzien doen we wel als het écht niet anders kan...)
Afgezien van mijn transport (met koffer en al op een motor, dat was wel apart) van het treinstation naar mijn hotel (5-star uiteraard, vlak bij de Champs Elysee...in afgetrapte hutten zitten, doen we wel als het écht moet) was het niets meer dan een dag flink wandelen en alle highlights van de stad af te gaan (het was niet m’n eerste keer in Parijs).
En op zondag weer wegwezen....business class...kom zeg, 12 uur opgevouwen zitten, doen we wel weer als het geld op is...


Een dergelijke stadstrip combinatie deed ik later weer in juni. Toen was München op de terugweg aan de beurt...iets korter dan Parijs (alleen een avond en een ochtend) en iets minder luxe (simpel hotel), al was het vliegen wel weer voorin het vliegtuig...
Dat vliegen ging overigens via Singapore waarbij ik zowel op de heen- als terugweg op de Hong Kong – Singapore route (en terug dus) gebruik mocht maken van de A380... niet de eerste keer, dit waren de keren drie en vier en ik begin al haast aan dat ding te wennen...

Die juni trip zat er nog een combinatie in, maar voor de verandering was dat eens een keer iets in Nederland en daarmee was deze trip tevens een (redelijk hoge) uitzondering op andere tweeweekse trips omdat ik hiermee twee weekenden in Nederland was, iets dat doorgaans niet vaak voorkomt (onder het ‘maandag in, vrijdag uit’ – principe).
Dit weekend was het Nederlands Contingent weekend voor de Scouting Wereld Jamboree die een maand later plaats zou vinden in Zweden en waar ik mee zou gaan. De gehele Nederlandse afvaardiging van zo’n 1,200 personen zou dan een keer samen een weekend doorbrengen ter voorbereiding.
Het was een lang weekend (Pinksteren, meen ik), maar mijn schema liet het niet toe eerder dan zaterdag aan te komen en gezien jetlag (en ok ok..ik geef toe...niet echt veel zin) had ik ook besloten om niet de nacht door te brengen en tot zondag te blijven maar zaterdagavond gewoon even lekker naar Eindhoven te rijden. Ach ja, ik heb toch netjes mijn kop laten zien...?


Voordat ik in juli voor ruim 5 weken naar Europa vertrok (waarmee ik dan het persoonlijk record zou gaan breken van langste periode thuis weg) moesten er nog wel wat zaakjes in de regio afgewerkt worden en dus moest er nog even een Asia ronde tripje ingepland worden.
Eerste stop: Thailand...voor een goede week werk.
Vervolgens door naar Singapore voor een lang weekend. Vrijdag was nog een dagje met wat afspraken, doch het weekend was vrij en dus heb ik maar even de kans benut om eens lekker op stap te gaan...dat was lang geleden in Singapore en het was dan ook weer een leuke avond...nacht...
Van Singapore vervolgde de reis naar Kuala Lumpur...en dat heb ik geweten...
Onder het mom ‘laten we het dan toch eens proberen’ had ik een relatief goedkoop ticket geboekt bij low budget maatschappij AirAsia. Relatief en eigenlijk gewoon bedrog, want als je boekt bij die boefjes loopt het bedrag snel op als je zowaar nog wat bagage mee wilt nemen en een stoel wilt kiezen, nog los van de airport tax, service charge (service? huh? waarvoor en wanneer dan...?) en credit card payment charge (terwijl een andere wijze van betaling niet eens kan!).
Om dan aan te komen op het vliegveld en in een mensenmassa bij de balie op te gaan waar ze in Mekka tijdens de pelgrimage nog van op zouden kijken... Organisatie? Welnee... Informatie? Ach, niet nodig... Systematisch? Voor dat geld?... Chaos? JAAAA!!!
Met de lachende borden boven de balie “be at the gate at least 20 min before your flight” was het dan eindelijk mijn beurt op ongeveer 10 minuten voor de vertrektijd (!!??)...en er stond nog een behoorlijke rij achter me...ik zou niet graag in de schoenen van de service manager on duty staan daar...
Wonder boven wonder kon ik zo doorlopen naar de gate en als inderdaad één van de laatste passagiers instappen waarna de deur netjes dicht ging....byebye rest van de rij...
De efficiency van Singapore Changi Airport heeft er voor gezorgd dat zelfs mijn koffer het in die paar minuten gered heeft.
Maar ‘gelukkig’ was de ervaring nog niet over...in Kuala Lumpur kom je dan namelijk aan op de ‘Budget Terminal’....en dat is duidelijk... Aan de andere kant van de start- en landingsbanen staat tegenover KL’s megagrote, hypermoderne gewone terminal de ‘budget terminal’...een soort van uit de voegen groeiende koeienkeet met golfplaten daken waarbij vergeleken Oost Duitse legerbarakken uit de jaren ’60 er nog aantrekkelijk uitzagen. Je wordt als het ware uit het vliegtuig getrapt op het tarmac (met de gratie Gods wordt er nog een gammele ladder gebruikt en hoef je er nog net niet zelf uit te springen), loopt naar de terminal in de zengende hitte (of tropische regen als je een beetje pech hebt) om dan aan te sluiten in een rij voor de douane die zo lang is dat je haast in de rij van de douane in de gewone terminal aan de overkant van de baan aan kunt sluiten... uiteraard ontbreekt iedere degelijke organisatie, maar...een lichtpuntje...er is wél wireless internet...dus je kunt tijdens het wachten wel op je dooie gemakje je mails tot 12 dagen terug checken, wat films downloaden, de nodige porno bekijken en je ticket terug boeken voordat je dan eindelijk aan de beurt bent...
...om dan het avontuur aan te gaan hoe in de stad te komen...want er is uiteraard géén airport trein in die terminal...wel een bus erheen (althans, het eerste station na het vliegveld)...waar je eerst een half uur op moet wachten en vervolgens nog een klein half uur op de betreffende trein, want van enige aansluiting op schema’s kan uiteraard geen sprake zijn...
Bottom line: goedkoop is duurkoop en die budget airlines van tegenwoordig zijn niets meer dan oplichters die met allerhande trucs en misinformatie het geld uit je zakken kloppen en niet leveren... het is een prima optie voor als je ten einde raad bent en écht geen uitweg meer hebt om van A naar B te komen (waarbij zelfs lopen, fietsen en/of zwemmen nog eerder te overwegen valt) of een alternatief voor diegene onder de mensheid die kicken op goedkope vormen van vervoer en graag bijna letterlijk als stinkend vee behandeld willen worden... niet mijn ding dus; ik blijf loyaal aan mijn gold & diamond cards bij mijn nu nog meer gekoesterde gebruikelijke Airlines...

Maar goed...de dagen in KL waren verder prima, een mooie mix van wat afspraken en wat tijd voor eigen dingen.
De vlucht terug was gelukkig met mijn ‘eigen’ Cathay Pacific en dus priority check-in (kon in KL zelfs al in de stad op het airport trein station), priority douane, priority boarding, mijn geliefde lounge en deze keer werd ik zelfs weer beloond als vaste klant (en wellicht als bedankje om die bud-ruk-get Airlines links te laten liggen) met een mooie upgrade... Aankomen in KL als zijnde rottend vis, weggaan als prins...

Ja, toen was het dus echt tijd voor de grote, jaarlijkse ‘let’s escape the freakin’ hot and humid summer’ trip met het nieuwe persoonlijke record van maar liefst ruim 5 weken...een ware nieuwe test voor mijn planten...

Tsja, om de afkickverschijnselen wat te bedwingen eerst nog maar even een nachtje Bangkok...om dan vervolgens door te reizen naar Eindhoven en Amsterdam om eerst nog maar een week daar te werken en de zaken goed voor te bereiden voor de ruim drie weken in Zweden. Mijn kampeerspullen had ik op een eerdere trip al naar Nederland gezeuld (kon makkelijk met mijn bagage frequent flyer toelage waarmee ik bij wijze van spreken mijn gehele huisraad mee kan nemen).
En om mijn Zweden avontuur goed in te luiden en de volle Scandinavische ervaring te krijgen was ook mijn ticket dan ook gelijk maar met SAS geboekt.
Daar kreeg ik nog een meevaller; de heenreis van Bangkok naar Amsterdam (via Copenhagen) was geboekt in Economy Extra en zeer snel na opstijgen kwam een vrouw mij vriendelijk vragen of ze naast haar man, die naast mij zat, kon zitten en dus of ik van plaats wilde ruilen....zij zat in Business Class.... ach, wie ben ik om de band tussen een echtpaar te breken en ik heb toen maar mijn hand over mijn hart gestreken en tegemoet gekomen aan deze tedere hartenwens...


Zweden begon met een weekeindje in Stockholm. Gewoon even lekker genieten van de stad, beetje rondlopen, de boel bekijken, hapje en/of drankje op zijn tijd en op zaterdag avond ook nog eens even lekker op stap geweest. Leuke stad voor een paar dagen, maar meer ook niet. Wat wel opviel en prettig was, is dat de stad de aanwezigheid van natuur erg uitstraalt; water alom en veel parken, waaronder zelfs een flink bos op loopafstand van het centrum.
Na deze laatste paar dagen in mijn ‘Business Class Room’ in het vijfsterren Radison Blu hotel met alle toeters en bellen was het dan toch tijd om afscheid te nemen van mijn doorgaans zeer comfortabele slaapgelegenheden en op weg te gaan naar de Scouting Wereld Jamboree...de komende 2 weken zou een tentje mijn slaapplaats worden en ik checkte dan ook uit met mijn gehele slaapkamer, inclusief bed en complete garderobe op mijn rug...

Klein vluchtje naar Copenhagen van waaruit een twee uur durend busreisje voor aankomst op het gigantische kampterrein zorgde. Deze dag was de aankomst van de maar liefst 10,000 International Service Team members (‘IST’) die allen als vrijwilliger de boel zouden gaan ondersteunen. De komende dag zou de trainingsdag zijn en daags erop zouden de 30,000 deelnemers hun kampementen opslaan.
Deze keer had ik meer geluk dan de Wereld Jamboree editie in 2007 (in het UK), waar ik oorspronkelijk in was gedeeld op de toiletdienst maar het lot toen een handje geholpen had met een ietwat gunstigere werkomgeving... Deze Jamboree zou ik onderdeel worden van het personeel op de Towncentrum van het subkamp ‘Winter’ (de overige subkampen waren, hoe toevallig, ‘Summer’,’Autumn’ & ‘Spring’) alwaar onze taken zouden bestaan aan het begeleiden van allerhande activiteiten voor de deelnemers, w.o. en m.n. de ‘friendship award’ (waar men m.b.v. nieuw gemaakte vrienden middels opdrachten een award kon winnen), de ijscontainer (waar men de Nordic Winter kon ervaren) en de heuse skibaan (waar men schaatsen kon ervaren – al ware het, gezien de zomerse omstandigheden, geen écht ijs maar een soort van, met siliconen glad gehouden, plastic baan).

We hadden geluk...na een paar dagen toch wat veel regen (maar niet echt koud) klaarde het enorm op en baadde de Jamboree in volle zonnestralen. Dit in combinatie met de zonsopgang rond 5am en weer onder rond 10pm zorgde voor lekkere lange dagen die dan ook gemakkelijk gevuld werden met werken (in een zeer relaxed schema met bijna belachelijk veel vrije tijd – ik had bijna medelijden met het toilet- en horecapersoneel dat dat zeker niet had...bijna...) en veel rondlopen en zien en meemaken wat het gigantische kamp te bieden had.

De Wereld Jamboree is een Internationaal kampement dat eens in de vier jaar ergens ter wereld wordt gehouden en waar dan zo’n beetje alle landen waar Scouting vertegenwoordigd is wel aanwezig is (sommige meer (UK, US of zelfs Nederland bijvoorbeeld) dan anderen (Kenya of de Faro Eilanden, om maar wat te noemen)....het is dus zeg maar een soort Scouting versie van de Olympische Spelen, maar dan zonder spelen...
Er wordt dan door het gastland een min of meer flink dorp opgebouwd (wellicht is kleine stad een betere benaming) met alle facetten van dien... er zijn wijken (de subkampen) met hun centers, supermarkten, cafetaria’s & foodhouses, winkels, banken, alle nodige sanitaire voorzieningen, een mediacentrum met TV- en radiostation, wasserette, postkantoor, apotheek en uiteraard vele activiteiten en informatiestands. Dit alles in één groot tentenkamp en alle grote constructies gepionierd. Weken van voorbereiding en weken van afbraak voor een kamp van ongeveer 12 dagen.
De Jamboree was in Zweden tijdelijk de negende grootste stad van het land... (die notering zal ongetwijfeld niet gehaald worden in 2015 in Japan of in 2019 in de USA...)

Ondanks mijn vele reizen, zowel zakelijk als privé, was dit toch wel weer een hoogtepunt van de afgelopen paar jaar. Voorafgaand zag ik er eigenlijk zelfs een klein beetje tegenop omdat ik ook al bijna 2 jaar niet echt iets meer met Scouting doe (en waarbij het ietwat vervelende vertrek toentertijd ook nog niet geheel weggesleten was) en ik ook wel bang was het contact en feeling kwijt te zijn (ik had natuurlijk geen binding meer met Scouting in Hong Kong noch met die in Nederland).
Maar dat viel allemaal zeer mee...sterker nog...integendeel...
Ik had sowieso al geluk dat ik terecht kwam in een zeer leuke werkpatrouille waar een goede onderlinge klik zat. Stuk voor stuk prima mensen waar ik met de meesten nog wel mee in contact zal blijven, schat ik in.
Ook kwam ik diverse oude bekenden vanuit Hong Kong Scouting tegen en deze ontmoetingen verliepen dusdanig glad en positief dat er nu zelfs weer een mogelijkheid bestaat dat ik overweeg de boel weer op te pakken in Hong Kong (en ook weer een motivatie daarvoor...mede dankzij die Jamboree...).

Zo zie je maar weer....het kan vaak raar (e.g. mooi) lopen als je dingen toch eens doorzet al zie je er soms wel eens tegenop...
(ik heb ooit eens gelezen dat je lichaam en mind een natuurlijke tegensputteren kunnen opwekken als zaken afwijken van de ‘comfort zone’ terwijl je diep van binnen weet dat je iets toch wilt...de clue is dan dus toch gewoon door te zetten...)

Na deze mooie 2 weken ging de tent dan toch weer de zak in en kwam er nog een week Zweden achteraan waarmee ik met een reisgenoot van het bijna uiterste zuiden (waar de Jamboree was) naar het uiterste noorden ben getrokken...we wilden Lapland en die nauwelijks ondergaande zon wel eens zien!

Dag 1: trein in om 08.45, trein uit om 23.00 na 5 keer overstappen...Een stukje Zweedse spoorwegen die een zeer goede indruk hebben achtergelaten, op de laatste trein na die ruim een uur vertraagd was...
In het donker de slaapplaats vinden wat uit bleek te komen op een typische Zweedse houten hut…dat was best een leuke ervaring eigenlijk.
Dag 2: trein in om 14.30, trein uit om 21.00. Deze keer zonder overstappen want we maken nu gebruik van de nostalgische en historische ‘Inlandsbanan’ een trein/spoor dat helemaal door het Zweedse land en natuur naar het bijna uiterste noorden gaat.
Een mooie ervaring met prachtige landschappen en regelmatige stops voor een fotomoment, luchtje scheppen en/of hapje/drankje met een accent op Zweedse specialiteiten.
Dag 3: even geen trein meer...een dagje bijkomen in Östersund, een idyllisch en relaxed plaatsje aan een mooi meer. Een beetje cultuur & geschiedenis snuiven was ook onderdeel van de dag in een erg levendig buitenmuseum waar we veel konden leren over de Zweedse historie.
Dag 4: trein in om 07.15, trein uit om 22.00....ja, dat moest even...maar nu zijn we wel in het noorden in Lapland
Dag 5: voor de verandering maar eens een bus in om drie later aan te komen in het échte hoge Noorden tussen de Laplandse bergen...in een dorpje van een handjevol huizen waar behalve het genieten van de spectaculaire omgeving verder helemaal niets te beleven is.
Dag 6: zo dichtbij wilden we toch ook Noorwegen af kunnen vinken, dus even met de trein op neer naar het Noorse kustplaatje Narvik waarbij de uitzichten vanuit de trein zeer de moeite waard waren. Terug nog een kleine hike eraan plakken (want er was immers toch tot bijna middernacht daglicht).
Dag 7: tijd om weer te gaan, met de bus naar onze eindbestemming van waaruit we terug zouden vliegen...en daar er tijd genoeg was, daar de middag de locale mijn bezocht (en min of meer de enige reden van bestaan van dat plaatsje); de grootste ondergrondse mijn ter wereld...best indrukwekkend...temeer omdat ook het stadje momenteel in het proces zit om in zijn geheel (!!) verplaatst te worden daar over zo’n 20 jaar de boel simpelweg in zal storten...bizar gegeven...
Dag 8: Kiruna – München – Amsterdam...

Lapland is ontzettend mooi, maar het lijkt me meer bijzonder om er te zijn in de winter. Pas dan is er (volop) sneeuw, kun je met sledehonden op pad, keten op sneeuwscooters en het Noorderlicht zien...ondanks mijn niet al te grote enthousiasme voor sneeuw, ijs en koude, is dit toch wel een bestemming die ik nog wel eens wil bezoeken in de winter...of dat gelijk komend jaar gaat worden, weet ik nog niet echt zeker (mentaal voorbereiden op ruim minus 25 graden zal tijd kosten...), maar terugkomen doe ik nog wel een keer...

Na het Zweden avontuur nog even een weekje werken in Nederland en toen weer terug naar huis... voor zes dagen... net genoeg om even de planten water te geven (die wonder boven wonder nog leefden na bijna zes weken afwezigheid – petje af), kleren te wisselen en een signaal af te geven aan de Hong Kong Immigration dat ik er toch nog wél woon...toen konden we weer op pad...


The Big Apple! DLP is voornemens om er een kantoor te openen en het ligt op mijn bordje dat hele gebeuren op te zetten...leuke klus natuurlijk, maar ja, dan moeten we er natuurlijk wel een keer heen om het e.e.a. uit te zoeken...

Dat gaan we stapsgewijs doen:
Van Hong Kong naar Bangkok...voor een dagje...’s ochtends aankomen...kamertje in het airport hotel...dagje Bangkok...en rond middernacht door...

Naar Helsinki...een nieuwe bestemming, dus gelijk maar even een paar dagen plakken. En na ruim 35 jaar nooit een voet gezet te hebben op het Scandinavische contingent, was met het bezoek aan Helsinki (Finland) de schade deze zomer in het geheel ingehaald door alle landen dus bezocht te hebben (Zweden zeer ruim dus, Noorwegen een halve dag vanuit Zweden, Denemarken met m’n Copenhagen weekend en nu dan Finland met een paar dagen Helsinki)...Huppakee! Tick the box...

Wel een aardige stad, maar met twee volle dagen heb je het ook wel min of meer gezien. Wat ik wel apart vond aan Helsinki was de interessante mix tussen het Westen (de duidelijke invloeden van Europa & Scandinavië) & de Sovjet gebieden (de duidelijke invloeden vanuit die hoek), wat de stad een iets anders gevoel gaf dan de andere drie Scandinavische hoofdsteden. Gelukkig was het weer nog lekker en na twee dagen een beetje door de stad zwerven en een leuke stads boottocht (een ‘must’ in Helsinki) waren de eerste tijdszones wel weer overbrugd en kon de reis door naar New York...
(al had ik de indruk dat mijn lichaam die kleine week in Hong Kong zich niet echt had aangepast...het onderbewustzijn was wellicht alert op het feit dat ik toch snel weer terug zou gaan naar het Westen...)


New York werd eerst gecombineerd met het Labour Day weekend en het feit dat veel DLP artiesten optraden op het Electric Zoo Festival... Dave (de DLP baas) had dan ook maar besloten dat het hele personeel even overkwam om gelijk ook even te wennen aan het New York idee... dus dat eerste weekend was er eentje van (hoe typerend voor dit bedrijf, zou ik haast toevoegen...) party, alcohol, lekker eten & weinig slaap...
Op maandag vloog de rest van het personeel weer terug naar Amsterdam en brak voor mij de week van serieus werken aan. Dat was eigenlijk wel leuk...los van het interessante aspect van alle zaken die om de hoek komen kijken bij het opzetten van een bedrijf daar, was het boeiend om lekker door de stad te crossen, meetings te doen en de avonden een beetje de sfeer te proeven van het New Yorkse leven. Het was ook echt dat...ik heb verder geen enkele toeristische ‘bezienswaardigheid’ gezien...
Mij gevoel bij de stad was ook een stuk positiever dan mijn eerste bezoek een paar jaar geleden (toen ik ook nog te veel de vergelijking met Hong Kong maakte en daarbij vergeleken eigenlijk alles wel tegenvalt...). Deze keer maakte ik die vergelijking niet echt en waardeerde de stad, het leven daar & de vibe gewoon op zichzelf...
Hmmm, als Dave me zou vragen wat meer tijd in New York door te brengen, zou ik het wellicht zeker overwegen...

Vol met indrukken, een schat aan informatie en een bulk huiswerk later, was het tijd voor de volgende stop...

Ibiza...tsja, een zomer kan niet voorbij gaan zonder hier ook nog even een kijkje genomen te hebben natuurlijk! En deze woensdag was de zogenaamde ‘closing’ van ‘onze’ wekelijkse partyavond daar, dus mijn laatste kans min of meer om onder de zakelijke vlag een bezoek te brengen.
Na die drukke week in New York vond ik een paar dagen rustig aan wel op zijn plaats, dus was het een combinatie van wat uitslapen, beetje werken, wat van de stad te genieten en uiteraard even lekker los op Woensdagnacht in Nightclub ‘Space’ met een keur van DLP DJ’s...

Donderdag lekker gaar naar Amsterdam om daar nog een dikke week op kantoor door te brengen.

Dat weekend in Amsterdam kon ik dan ook nog een nieuwe ervaring bijschrijven...de ouders van mijn zwager waren iets van 40 jaar getrouwd en dus gaven ze een intiem feestje weg op zaterdag. We gingen met een man of 25 op een oud zeilschip het IJsselmeer op naar een klein onbewoond eilandje en dat alles onder genot van lekker eten en drinken...ondanks dat het weer niet al te spectaculair was, was het een leuk dagje en een erg leuke ervaring.

Terug naar Hong Kong (eens een keer rechtstreeks voor de verandering) en snel daarna ook weer even een lang weekend in Thailand...dat moest ook weer eens gebeuren...het was al even geleden met al dat gereis...en na veel regen in Nederland en een Tyfoon in Hong Kong kon ik iets beter weer wel weer gebruiken... nou ja... in Chiang Mai (want dat was het reisdoel) had het net even een paar weken zwaar geregend en de halve stad stond blank...ik moest met m’n huurauto min of meer naar mijn hotel drijven...
Dus ondanks dat ik pech had met het vele vocht om me heen, had ik eigenlijk ook geluk...want de regen op zich was voorbij (ik had alleen te maken met de gevolgen nog) en de dagen dat ik er was, waren prima...tot ik weer wegging en de Tyfoon die Hong Kong net ervoor teisterde die richting op kwam...


Ik ging overigens niet gelijk door naar Thailand, er zaten nog een paar dagen thuis bij en toen ik terug ging naar Hong Kong eind september kon ik ook nog gelijk de avond van mijn aankomst naar DLP’s nieuwe aanwinst Sander van Doorn die in Hong Kong een optreden had. Dat was dus een gevalletje van in de namiddag aankomen, naar huis om te douchen en even te chillen, hapje eten en huppakee de club in om de avond stuk te slaan met Sander! Een overigens erg geslaagde avond, ondanks dat ik met een zware verkoudheid uit het misselijke Nederland terug kwam. Ach, dat was dan in ieder geval een leuk ‘welcome home’...

Niet lang daarna kon ik weer....October kan ik haast niet voorkomen om naar Nederland te ‘moeten’, dan is namelijk in Amsterdam het jaarlijkse Amsterdam Dance Event (“ADE”) een jaarlijkse vakbeurs voor de Electronic Dance Industry...en ja...inderdaad...zoals het de industrie betaamt, gaat dit ook weer vergezeld van de nodige drankjes, hapjes en feestjes... vervelend...
Dat gezegd hebbende...het verveelt wel overigens...het wordt allemaal zo gewoon en standaard en eigenlijk steeds minder boeiend... ik doe tegenwoordig steeds vaker m’n best er tussenuit te piepen en weer een avond gedreun, backstage, met weer dezelfde gezichten, in de stinkende rook en die verplichte zuippartijen, te voorkomen...
Maar ja, soms is het ook wel weer leuk...(het is alleen leuker om gewoon de keus te hebben i.p.v. te ‘moeten’…)
Deze keer hadden we de ‘pech’ dat we met ADE zakelijk gezien drie avonden achter elkaar aanwezig zouden moeten zijn op feesten in de Amsterdamse Passengers Terminal (de “PTA”)...donderdag (DJ MAG Top 100 party), vrijdag (ARMADA Night) en zaterdag (Sunnery James & Ryan Marciano Live)...had ik even geluk dat ik die zondag een bruiloft in Hong Kong had en dus vrijdagmiddag al moest vertrekken....dat was dus wel even lekker los gaan op de donderdag en daarna lekker aftaaien... hoppa, weer een editie ADE achter de rug... :)

Nou, dat was dus inderdaad ook het geval en die zondag kon ik een leuke bruiloft meemaken van een locale maat van me die ook die blijkbaar noodzakelijke stap wilde maken om te gaan trouwen…. Een Hong Kong Chinees die in Canada is opgegroeid, dus het was dan wel een locale wedding, maar met wat Westerse tinten. Zo was er bijvoorbeeld een buffet i.p.v. het gebruikelijke 19+ gangen diner of zo...
Uiteraard alles in de namiddag, ceremonie, veel eten en na het eten wegwezen... Locale bruiloften gaan zelden tot nooit met een feest of zoiets in de avond door en dus was het geheel rond 9 uur dan ook geheel voorbij.

Na die oktober ADE hoefde ik dan een aantal weken niet naar Nederland...5 in totaal...volgens mij een record dit jaar...
Shit...wat doen we dan...?
Hup, een weekje Chiang Mai dan maar weer...en dat direct (1 nacht thuis) gevolgd door een directe trip naar The Big Apple...New York...
De opzet van DLP aldaar had nog wat attentie nodig dus mijn aanwezigheid daar was gewenst.
En na dat weekje werken en zaken regelen, konden we het weekend nog wel even wat stoom afblazen en doorbrengen in Washington DC...voor mij een nieuwe bestemming.
Een grote klant van ons had daar dat hele weekend twee grote shows op een rij..vrijdag trad Avicii daar op met onze boys DJ duo Sunnery James & Ryan Marciano in het voorprogramma en zaterdag was onze Armin de hoofdact...
Dus zijn we daar maar even gaan kijken (Washington is ook maar slechts 2 uur met de Amtrak trein)
Vrijdag al goed los gegaan...vervolgens zaterdag overdag (met de hangover) maar even in sneltrein vaart de diverse sights in DC afgegaan (Japan style...go-klickklick-en weg) en zaterdag in iets mindere mate los...Zondag weer de trein in en maandag weer terug naar Hong Kong.


Toen weer een paar dagen thuis en eind november moest ik dan nog een keer voor een week of twee naar het immer gezellige Amsterdam en dat waren dan ook de laatste van dit jaar. Niet de leukste trip; het weer in Nederland was bar en boos en het enige dat deze trip nog wat leuk maakte was het gebruik de auto van m’n baas. Hij zit tegenwoordig vaak in New York dus heeft hij er niet zo’n moeite mee dat ik zijn, jawel, Porsche Panamera eens meeneem....scheelt weer kosten van een huurauto, toch? :)
Dus lekker naar Eindhoven scheuren met dat ding en opletten dat ik de snelheidsovertredingen niet net zo hard verzamel als mijn boarding passes...

Nederland werd nog gevolgd door Thailand. Het weekend bracht ik in Bangkok door waar Armin op zondag nog een show had. Daar ben ik nog even goed dronken geraakt...het was dan ook een erg leuke avond.
Dit werd gevolgd door een week in Chiang Mai en vervolgens heb ik de Kerstdagen en Oud & Nieuw thuis door gebracht....ziek....

Mijn souvenir uit Nederland was blijkbaar en zeer stevige verkoudheid die pas daags voor Kerst echt inzette...
Ik heb 1ste kerstdag wel bij vrienden doorgebracht en dat was, met behulp van een berg Vitamine C en een nog grotere berg Panadol & Iboprufen, nog best wel een leuke dag geworden.
Boxing day gewoon lekker thuis uitzieken en chillen.

Rondom die dagen kwam een maat van me uit Singapore met een vriend van hem Hong Kong bezoeken...en zij wilden een lunch doen in het meest beroemde Dim Sum restaurant van Hong Kong dat een Michelin ster heeft en dat nota bene bij mij in de straat zit! Recht tegenover mijn gebouw...sterker nog, ik kijk erop vanaf mijn balkon...
En in al 4 jaar dat ik in dit gebouw woon, ben ik er nog nooit geweest...dus hier kwam mijn kans.
Ik dus in de ochtend een volgnummertje halen, weer lekker naar huis (da’s pas ideaal dus) en bij de tijd dat we aan de beurt waren (zo’n 3 uur verder...) kwamen de Singaporaanse gasten aankakken, slenterde ik naar beneden en konden we lekker aan tafel...
En inderdaad...het was erg lekker...maar het duurde ook allemaal erg lang...de hele lunch duurde bijna 2 uur...terwijl een reguliere dimsum lunch in 30 minuten voorbij kan zijn....
Het zal die ster zijn....haha


Tsja...en toen was het jaar weer voorbij!
Letterlijk voorbij gevlogen... Zowel One World Diamond card als Star Alliance Gold weten te behouden en amper 50% van mijn tijd in m’n eigen bed geslapen...zonde van de huur eigenlijk...

Nieuwjaar nog even (net) in Hong Kong gevierd. Leuk feestje met vrienden. Ik was nog wat ziekjes dus heb het niet al te gek gemaakt en ook moest ik de volgende dag vliegen...jawel, op nieuwjaarsdag was het weer raak... dat ‘goede’ voornemen om het in 2012 eens wat rustiger aan te doen met reizen, ging niet bepaald goed van start...


En inmiddels zitten we al weer een eind op weg in 2012…de kop is eraf (me dunkt, 1/12 is al weer voorbij) en is zelfs het Chinees Nieuwjaar (dat dit jaar wat vroeg viel) al weer voorbij… Het jaar van de Dragon is weer begonnen en tevens ook ‘mijn’ jaar (ik ben ook in een Dragon jaar geboren…); of dat goed is of niet…geen idee…de tijd zal het uitmaken… :)

Inmiddels zijn weer de nodige landen en vliegreizen verslonden (Thailand, Jordanië, Nederland, Malaysia & Singapore)…maar wellicht handiger om dat in een nieuwe, volgende log maar aan bod te laten komen… die dan hopelijk wat eerder komt….
Of…lees het ‘real time’ op Facebook… :)

Ok dan, in zijn algemeenheid:
In mijn werk is niet echt iets veranderd; 4 dagen in de week voor DLP en een dag in de week voor wat eigen zaakjes (of gewoon soms eens niets...ook lekker).
Voor DLP moet ik nog steeds geregeld naar Amsterdam, nog steeds iedere keer voor zo’n twee weken en nog steeds vind ik het ietwat te vaak dat ik moet gaan... aan de andere kant is het ook wel weer fijn, want na een paar weken alleen werken in Hong Kong zie ik ook wel weer uit om even lekker op een kantoor met collega’s te zitten en zie er eigenlijk ook het nut wel van in om weer even op één lijn te komen... ach ja, het is ook altijd wat...

Ook zal New York het komende jaar wat vaker op de planning staan…hopelijk zo veel mogelijk ten koste van Amsterdam tijd i.p.v. erbij…


Voor nu…al is het wat laat (althans volgens de Westerse kalender)…de beste wensen en tot een volgend contact moment!

Groeten,
Erik